Test osobowości

[Lemuur]

Nie jest to test związany bezpośrednio z Pinkameną, nie trafi także do gabinetu. To normalny, oficjalny test, tak jakoś ostatnio mi się o nim przypomniało. Postanowiłem mimo wszystko umieścić go tutaj, bo jest świetny, naprawdę jeden z lepszych, jakie miałem okazję rozwiązywać, a lubię bawić się w takie rzeczy. Pojawia się także pytanie, czemu tutaj, a nie np. w offtopie? Noo.... Test psychologiczny pasuje do tego działu i przyznam szczerze chciałbym, by posłużył mu za taką delikatną reklamę. To chyba tyle, oto owy test: http://www.testosobowosci.eu/

[Alder]

Zrobiłem i wyszło mi coś takiego:

Obserwator to osoba pełna napięć i przeciwieństw. Podgląda życie z bezpiecznego dystansu. Osoby o tym typie osobowości to często geniusze i szaleńcy, wynalazcy i innowatorzy, ekscentryczni intelektualiści posiadający problemy z poczuciem bezpieczeństwa. Obserwator uważa, że jego otoczenie jest nieprzewidywalne i stanowi potencjalne źródło zagrożeń. Stara się postrzegać otaczający świat, lecz często postrzeganie to zostaje zakłócone przez otaczające go lęki. W triadzie myśli, głównym problemem obserwatora jest zastąpienie działania, myśleniem i rozważaniem problemów otaczającej rzeczywistości. Obserwator swoje rozmyślania koncentruje na świecie zewnętrznym, jednak bez koniecznej potrzeby podejmowania w nim działań. Twoje najlepsze cechy: Obserwator to pionierski wizjoner, potrafiący postrzegać otaczający świat z niezwykłą wnikliwością i zrozumieniem. Ma jasny umysł, jest ciekawy świata, ma rozbudowany zmysł badawczy i wielki pęd do wiedzy. Jest dalekowzroczny, potrafi koncentrować się na tym co go pociąga. Obserwator jest twórczy, pełen pomysłów i sposobów nowatorskiego rozwiązywania problemów. Jest niezależnym indywidualistą, czasem kapryśnym. Obserwator może być wizjonerem, potrafiącym odkrywać tajemnice otaczającego świata. Jest otwarty, zdolny do pionierskich odkryć i poszukiwania nowych sposobów rozwiązywania problemów. Lubi też poświęcać czas dla rodziny i najbliższych, we wspólnych podróżach stara się wyrażać miłość do najbliższych. Cechy przeciętne: Obserwator koncentruje się na swoich myślach i wizjach, odrywając się od otaczającej rzeczywistości. Jest zafascynowany zagadnieniami nietypowymi, mającymi związek z ezoteryką, jednak potrafi reagować emocjonalnie i bardzo nerwowo. Jest skrupulatnym ekspertem w wybranej dziedzinie i mistrzem w bawieniu się własnymi koncepcjami. Czasem zachowuje się prowokacyjnie, celowo prezentując skrajne postawy. Ma bardzo specjalistyczną wiedzę, często podbudowaną wiedzą praktyczną wynikającą z prac badawczych i naukowych. Bywa jednak osobą irytującą otoczenie, cyniczną i kłótliwą. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Obserwator jest samotnikiem oderwanym od społeczeństwa, ekscentrykiem i nihilistą. Bywa bardzo niestabilny emocjonalnie, szczególnie kiedy obawia się agresji innych. Zamyka się w sobie, odrzuca otoczenie i jakiekolwiek więzi społeczne. Czasem obsesyjnie obawia się własnych pomysłów. Szukając zapomnienia obserwator skłonny jest do autodestrukcji. Główne motywacje: potrzeba bycia osobą kompetentną i wysoko wykwalifikowaną, potrzeba bycia mistrzem w wybranej dziedzinie, potrzeba nieustannego badania otaczającej rzeczywistości. Stosunek do życia: Obserwator próbuje kontrolować i podporządkować sobie rzeczywistość. Nie boi się wyzwań i przeciwności, nie odczuwa świata zewnętrznego jako zagrożenie. Rozwiązywanie problemów: Obserwator w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów. Stawanie się Badaczem... Obserwator staje się Badaczem, gdy przestaje ulegać pragnieniu samotnych rozmyślań. Zaczyna wówczas wykorzystywać swoją ogromną wiedzę dla dobra ludzkości. Zdolność sprawnego i elastycznego rozumowania pozwala mu rozwinąć skomplikowane, wielowarstwowe problemy. Jeśli wyzbędzie się lęku przed zaangażowaniem, będzie potrafił uporać się z życiowymi zadaniami, zanim narosną i staną się problemami. Obserwatora ceni się za otwartość myślenia oraz gotowość do przyjmowania nowych informacji i pomysłów. Uwielbia nowe, ciekawe teorie, będące okazją do wprowadzenia zmian. Zdecydowanie z humorem oraz dużą znajomością rzeczy, przedstawia nowe propozycje. Szanuje wolność jednostki, a szczególnie swobodę myślenia. Uczy się też respektowania wolności innych ludzi. Zachęca ich do wypracowywania własnych opinii. W napiętych sytuacjach powstrzymuje się od wydawania sądów. Kieruje uwagę na uczucia i potrzeby ludzi, które szanuje i próbuje zrozumieć. Zaczyna zwracać uwagę na sprawy innych. Współczucie przez niego okazywane podnosi świadomość społeczności, pomaga dojść do prawdziwej sprawiedliwości. Obserwator często odnajduje swoje powołanie w nauczaniu. Praca ta zmienia jego relacje z ludźmi; staje się bardziej komunikatywny. W miarę rozwijania kontaktów z ludźmi przekazywanie wiedzy zaczyna mu sprawiać wielką satysfakcję. Udaje mu się bowiem budować związki oparte w równym stopniu na kontakcie intelektualnym, co emocjonalnym. A oto Klucz do przemiany Obserwatora. Złotą zasadą, którą powinien się w życiu kierować, jest dzielenie się wiedzą, którą dotąd chciał zachować wyłącznie dla siebie. Kierując się wypaczoną motywacją pragnie odosobnienia, czasu na refleksję, analizowanie, abstrahowanie i rozumowanie. W rzeczywistości jednak potrzebuje zaangażowania w życie innych ludzi. To dyscyplinuje jego myślenie zasilając je odmiennymi punktami widzenia i wzmacnia pozytywny stosunek do świata. Obserwator błędnie szuka swego szczęścia w samotności. Szczęście przyjdzie do niego dzięki współuczestnictwu i związkom z ludźmi. Wtedy swoją chciwość zamieni w bezinteresowną hojność.

nooo...nawet trafili.

[Lucpon]

Hmm...

Zdobywca to osoba goniąca za potwierdzeniem własnego „ja”. W triadzie uczuć Zdobywca jest najbardziej oderwany od swojego życia emocjonalnego. Poszukuje osób cieszących się poważaniem, aby samemu określić kim chce być i co winien robić, aby stał się osobą powszechnie szanowaną. Zdobywca jest postrzegany przez otoczenie jako osoba sukcesu. Potrafi ściągnąć na siebie zainteresowanie innych. Często nie dostrzega, że realizowane przez niego wartości nie są jego własnością, lecz zostały zapożyczone od innych podziwianych osób. Trudno poznać prawdziwe uczucia Zdobywcy, gdyż głęboko je ukrywa przed innymi. Pozwala to jednak, na utrzymanie wewnętrznej harmonii własnej przestrzeni życiowej Zdobywcy. Twoje najlepsze cechy: Zdobywca jest osobą autentyczną. Charakteryzuje się pewnością siebie, energią i poczuciem własnej wartości. Jest realistą wytrwale dążącym do osiągnięcia celu. Jest pełen ambicji ze skłonnością do poszukiwania doskonałości, pragnie dać z siebie wszystko co najlepsze i najbardziej istotne. Jest indywidualistą akceptującym własne ograniczenia. Ma poczucie autoironii i humoru. Jest skromny, autentyczny i pełen dobroci. Szanuje innych, nawet jeśli według niego postępują głupio. Stara się poświęcić dla osiągnięcia pełnego rozwoju w różnych kierunkach. Jest osobą elegancką. Mężczyźni emanują swą męskością, a kobiety są czarująco kobiece. Zdobywca zawsze potrafi właściwie zachować się nawet w nietypowej sytuacji. Cechy przeciętne: Zdobywca jest nastawiony na osiąganie przewidywanych wyników, w swoich działaniach wybija się ponad przeciętność. Porównuje się do innych, aby określić swój status i pozycję. Mozolnie wspina się po drabinie kariery zawodowej, jest nastawiony na sukces. Często w dążeniu do celu stara się działać zgodnie z oczekiwaniem otoczenia, robiąc wszystko, aby osiągnąć sukces. Ma problemy w nawiązaniu związków emocjonalnych. Chęć imponowania przejawia się czasem postawami oportunistycznymi. Cały czas prowadząc autoreklamę, przedstawiając się w lepszym świetle, niż w rzeczywistości. Bywa narcyzem zazdrosnym o sukcesy innych. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Zdobywca ciągle obawia się niepowodzenia, porażki, poniżenia, naruszenia własnego wizerunku. Często nie ma żadnych skrupułów, jest gotowy na wszystko dla osiągnięcia sukcesu. Dla tego celu potrafi oszukać i wykorzystać innych, ukrywając własne błędy i złe uczynki. Bywa pragmatycznym kłamcą, pałającym wrogością i zazdrością – wszystko aby nad kimś zatriumfować. Kocha sztuczną maskę, nieprzypominającą prawdziwej osoby. Główne motywacje: potrzeba sukcesu i „zwycięstwa”, bycia w centrum zainteresowania i podziwu. Stosunek do życia: Zdobywca próbuje negocjować z życiem, dochodzić do kompromisu, czuje się pełnoprawnym partnerem świata. Jest przekonany, że w każdej chwili będzie w stanie dostosować swoje życie do zmieniającej się sytuacji. Cały czas analizuje otoczenie, aby być w zgodzie z otaczającym światem. Rozwiązywanie problemów: Zdobywca chce zmienić otaczający świat, jest skoncentrowany na realizacji planów i projektów, nawet w drodze agresji. Jego domeną jest świat zewnętrzny, chce ten świat urobić według własnych wyobrażeń, na własną modłę.

Nawet trafne. "Bywa narcyzem zazdrosnym o sukcesy innych". Ja? Nie! Może trochę...

[Ganz]

Ciekawe...

Perfekcjonista to człowiek czynu, dojrzały i zrównoważony, odpowiadający na powstające wyzwania w sposób intuicyjny. Jest w pełni zaangażowany w osiągnięcie zaplanowanego celu, pod warunkiem, że uzna, iż cel ten jest wart uwagi. Pomimo, że perfekcjonista jest w triadzie instynktu, stara się swoje popędy opanować, ograniczyć i wykorzystać w pozytywny sposób, starając się osiągnąć najwyższy możliwy stopień doskonałości. Szczególnie silną motywacją dla Perfekcjonisty jest gniew. W sytuacji, gdy stykają się z rozczarowaniem, gniew podsyca jego działania. Dojrzały perfekcjonista przejawia najwyższy ze wszystkich typów osobowości stopień inteligencji. Dostrzegając, że nie jest możliwa zmiana świata na lepsze, Perfekcjonista stara się ciężko pracować, aby utrzymać porządek we własnej przestrzeni życiowej. Perfekcjonista ma wybitne uzdolnienia nauczycielskie. Twoje najlepsze cechy: Perfekcjonista jest sumienny, ma zdecydowane przekonania i jasno sprecyzowane pojęcie dobra i zła. Stara się być racjonalny, rozsądny i zdyscyplinowany. W swoim postępowaniu kieruje się przede wszystkim poczuciem prawdy i sprawiedliwości. Wykazuje wyjątkowy rozsądek, bezwarunkowo akceptując wszystko co istnieje. Stara się zachować realistyczne podejście do życia, wykorzystując każdą nadarzającą się sytuację do realizacji zaplanowanych celów. Działa też pozytywnie inspirująco na otoczenie. W życiu rodzinnym Perfekcjonista stara się być lojalnym partnerem, jego związki uczuciowe są trwałe i głębokie. Cechy przeciętne: Perfekcjonista często staje się osobą niezadowoloną z istniejącej rzeczywistości. Staje się idealistycznym odludkiem mającym „lekarstwo” na każdą negatywną sytuację. „Wie najlepiej” jak wszystko powinno wyglądać. Pomimo to obawiając się popełnienia błędów, staje się osobą uporządkowaną, silnie skrępowaną emocjonalnie i starającą się uważnie kontrolować swoje uczucia i reakcje. Bywa niecierpliwy, zawsze niezadowolony z działania innych osób. Wyrokujący perfekcjonista, krytykuje i szydzi z osób, z którymi się nie zgadza. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Perfekcjonista bywa osobą dogmatyczną, pewną własnej wartości, mało tolerancyjną i niezdolną do elastyczności. Uważa, że tylko on zna „prawdę objawioną”, a wszyscy pozostali się mylą. Bywa też zbyt drobiazgowy. Czasem ma obsesję na punkcie potknięć i złych uczynków innych ludzi, bywa skłonny do hipokryzji, okrucieństwa i karania innych. Z czasem staje się nietolerancyjnym mizantropem. Może popaść w depresję i załamanie nerwowe, z próbami samobójczymi. Główne motywacje: chęć udowodnienia swoich racji, dążenie do bycia osobą postrzeganą jako uczciwa i zrównoważona, stawianie się poza krytyką innych. Stosunek do życia: Perfekcjonista stara się otaczający świat zmniejszyć do takich rozmiarów, aby łatwo go było ogarnąć. Rzeczywistość, to niezmiernie groźny przeciwnik, z którym należy się zmierzyć. Jest ostrożny, gdyż świat może stanowić zagrożenie dla jego ego. Rozwiązywanie problemów: Perfekcjonista nastawiony jest na przyjmowanie sugestii od innych ludzi. Jest typem o nastawieniu społecznym, w swoim działaniu, a nawet myślach zawsze uwzględniaja potrzeby innych ludzi. Stawanie się Przewodnikiem... Perfekcjonista staje się Przewodnikiem, kiedy zdoła opanować nadmierną tendencję do udoskonalania wszystkiego, co przedstawia dla niego wartość. Zamiast sprowadzać wszystko do własnych standardów, otwiera serce i umysł, aby głębiej, szerzej i bardziej wszechstronnie przygotować się do rozwoju i osiągnięć na jego drodze. Staje się dobrym przywódcą, nauczycielem, mistrzem dążącym do budowania harmonijnych i twórczych relacji w grupie. Stara się aktywnie wykorzystać wszelkie dostępne mu środki dla dobra ludzkości. Realizując liczne plany i zadania, jakby mimochodem osiąga najważniejszy cel – udaje mu się wypracować nowe systemy wartości, które służą pielęgnowaniu oraz wzmacnianiu pozytywnego myślenia i kreatywności u innych. Potrafi słuchać i zauważać ukryte możliwości ludzi. Wykorzystuje całą swoją wielką wyobraźnię, aby zainspirować ich do twórczej samorealizacji. Pochwala nowe pomysły i oryginalne formy wyrazu. Rozwija myśl filozoficzną, dzięki której ludzkość może dostrzec prawdę wszechświata. Ma naturę praktyczną i potrafi zastosować prawdy filozoficzne w codziennym życiu. Perfekcjonista staje się Przewodnikiem również w życiu prywatnym. Akceptacja niedoskonałości ludzkiej natury pozwala mu stać się osobą ważną dla wspólnoty, być jej fundamentem. Rodzina i przyjaciele nadzwyczaj cenią go za poczucie humoru i szczerą miłość. Potrafi sprawić, by ludzie pokazali się z jak najlepszej strony, inspiruje do pokonywania siebie i wykorzystania własnego potencjału. A oto Klucz do przemiany Perfekcjonisty. Złotą zasadą jego życia powinno być poświęcanie ludziom czasu i energii, które dotąd przeznaczał wyłącznie na poszukiwanie doskonałości. Schwytany w sidła wypaczonej motywacji zawsze narzeka na brak czasu i energii. Jest gorliwcem, który wszystko, co uzna za wartościowe, chce wykonać „na wysoki połysk”. Jednak naprawdę potrzeba mu zwolnienia tempa, by jego dusza mogła wypełnić się pięknem i wspaniałością życia. Perfekcjonista ulega złudzeniu, że osiągnie szczęście, jeśli będzie się przeciwstawiał chaosowi i ulepszał każdą niedoskonałą sytuację. A szczęście przyjdzie do niego, jeśli zaakceptuje niedoskonałość ludzkiej natury i całego świata, który jest mieszanką szpetoty i piękna, słabości i mocy.

"Szczególnie silną motywacją dla Perfekcjonisty jest gniew." - prawda "Wyrokujący perfekcjonista, krytykuje i szydzi z osób, z którymi się nie zgadza." - prawda "Może popaść w depresję i załamanie nerwowe, z próbami samobójczymi." - o_0

[niezwyciezony1]

Ja mam to samo co Alder czyli obserwatora. Nie wstawię ściany tekstu bo po co. Zobaczcie u aldera

[MacTavish]

Ale z wadami to przesadzili w stosunku do mnie - może jestem zbyt uparty i nahalny, czego staram się co raz bardziej unikać do złych celów (chciałbym przeprosić za to osoby, które w przeszłości tego trochę ode mnie doświadczały, a w szczególności jedną, którą próbowałem zbytnio zmienić, przez co po dziś dzień bardzo żałuję... nicku jego nie wymienię, ale jest z nami na forum)

Opiekun to człowiek poszukujący miłości i akceptacji innych, traktuje swoje życie jak wyzwanie. Na wyzwanie to odpowiada w sposób uczuciowy. Przejawem miłości jest troska i poświęcenie dla innych osób. Opiekun jest w triadzie uczuć. Pomimo, że jego uczucia do ludzi są silne, stanowi to dla niego potencjalne zagrożenie. Opiekun ma problemy z postrzeganiem siebie we właściwym świetle, często nie potrafi przyznać się do własnych potrzeb emocjonalnych i nie zauważa, że okazywane uczucia mogą służyć do manipulowania innymi. Twoje najlepsze cechy: Opiekun jest współczujący i empatyczny. Troszczy się o potrzeby innych, jest otwarty i szczery. Oferuje innym życzliwość i przyjaźń. Zachęca innych do postrzegania tego co w ludziach dobre, jednocześnie potrafi wybaczyć innym popełnione błędy. Jest osobą pozbawioną egoizmu, skromnym altruistą, starającym się obdarzyć wszystkich uczuciami. Jest radosny i pełen uprzejmości, im więcej daje, tym większą radość sprawia mu ofiarowanie innym ludziom. Według Opiekuna, świat składa się z osób, które potrzebują jego opieki. Opiekun nie czuje się dobrze w roli wodza, woli poddawać się sugestiom uznanych autorytetów. Cechy przeciętne: Opiekun bezwzględnie stara się zadawalać innych ludzi. Jest zbyt „przyjacielski”, narzucając swoje uczucia. Wylewny, a czasem wręcz zaborczy przyjaciel, uwodzi innych, komplementuje, prawi pochlebstwa. Często nazbyt się spoufala, stając się osobą wręcz nachalną. Opiekun musi czuć się potrzebnym, chce aby inne osoby były od niego uzależnione. Dając uczucia i przywiązanie jest jednocześnie zaborczy i zazdrosny. Staje się zarozumiały i zadufany w sobie, czując się niezastąpionym. Czasem problemy zauważane przez Opiekuna u innych, są lustrzanym odbiciem jego problemów. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Opiekun jest gotowy do intryg i wyrachowania. Stara się u innych wzbudzać poczucie winy, wymuszając w ten sposób dowody wdzięczności. Często nadużywa leków, stając się hipochondrykiem wcielającym się w rolę „męczennika”. Bywa despotyczny, pogardliwy i lekceważący wobec innych. Nie potrafi sam przed sobą przyznać się do prawdziwych motywów działania. Jest oszukującym manipulatorem i bezwzględnym władcą osoby, którą obdarzył uczuciem. Główne motywacje: potrzeba „bycia kochanym” oraz wyrażania swoich uczuć wobec innych. Stałe dążenie do bycia osobą potrzebną, cenioną i podziwianą. Stosunek do życia: Opiekun próbuje kontrolować i podporządkować sobie rzeczywistość. Nie boi się wyzwań i przeciwności, nie odczuwa świata zewnętrznego jako zagrożenie. Rozwiązywanie problemów: Opiekun nastawiony jest na przyjmowanie sugestii od innych ludzi. Jest typem o nastawieniu społecznym, w swoim działaniu, a nawet myślach zawsze uwzględnia potrzeby innych ludzi. Stawanie się Partnerem... Opiekun staje się Partnerem, gdy zapanuje nad swoim uzależnieniem: gdy przestanie służyć ludziom po to, by uzyskać ich wdzięczność. W procesie przemiany odkrywa radość wzajemności. Kierując się tym odkryciem, zaczyna wydobywać swój potencjał, troszcząc się o siebie i doceniając swoją wartość. Rozumie konieczność poszerzania zainteresowań i horyzontów myślowych. Poświęca wiele czasu i wysiłku na osobiste poszukiwania. Pracując nad własnym rozwojem wprowadza w swych związkach z ludźmi relacje wzajemności, która oznacza nie tylko dzielenie się sobą, lecz również uznanie prawa do prywatności innych. Opiekun, który staje się Partnerem, zaczyna inaczej przejawiać wrodzoną łagodność. Przestaje dążyć do zniewolenia ludzi, uzależniania ich od siebie. Używając swoich talentów – wglądu i empatii – znajduje zaskakujące rozwiązania problemów społecznych. Jednocześnie nie odmawia ludziom wolności wyboru, zadaje tylko pytania i przedstawia możliwości rozwiązań. Jego wymagająca miłość wyzwala w ludziach ich najlepsze cechy. Wspomaga ich i pozwala uszanować każdą osobę, niezależnie od tego, czy jest obdarzona silnym charakterem, czy też chwiejna. Opiekun uwalnia się od przymusu natychmiastowego reagowania na potrzeby ludzi. Zyskuje szersze spojrzenie na świat. Ta nowa wizja pozwala mu również realizować plany wymagające dłuższego zaangażowania. Uczy się wyznaczać priorytety, uwzględniając swoje doświadczenie i cel. Naturalna wrażliwość, przejawiająca się dotąd w zaspokajaniu indywidualnych potrzeb ludzi, przekształca się w poczucie odpowiedzialności za wyniki własnych działań służących ogółowi. A oto Klucz do przemiany Opiekuna. Złotą zasadą jego życia powinno być otworzenie się na pomoc ze strony innych, a tym samym zejście z piedestału, rezygnacja z uprzywilejowanej pozycji kogoś, kto stoi ponad innymi. Kierując się wypaczoną motywacją stara się on zyskać uznanie i wdzięczność otoczenia w zamian za swoją służbę. Jednak naprawdę potrzebuje zastanowienia nad sobą, odkrycia własnych słabości i potrzeb, aby jego relacje z ludźmi nabrały charakteru wzajemności w służbie i wspólnocie. Opiekun ulega złudzeniu, że odnajdzie szczęście, jeśli zapomni o sobie i poświęci się służbie innym ludziom. A szczęście przyjdzie do niego dzięki kontaktom z ludźmi opartym na wzajemności. Takie związki uzmysłowią mu, że jego własna godność i wartość nie są zależne od tego, ile robi dla innych.

[Perszing]

Indywidualista to natchniony twórca żyjący emocjami, poszukujący sposobów wyrażenia siebie, równocześnie chcąc pozostać w ukryciu. Ze wszystkich typów osobowości posiada najbardziej artystyczny temperament. W codziennym życiu kieruje się sztuką i estetyką, mając nadzieję, że przez to dowie się, co w jego życiu jest najważniejsze. Indywidualista jest w triadzie uczuć, w swoich postawach pełnych indywidualizmu, introwersji i egocentryzmu – często samoudręczenia i nienawiści skierowanej do własnej osoby – wyraża w pełni subiektywność świata uczuć. Jest marzycielem pełnym samokrytycyzmu, kierującym się silnymi emocjami. Stara się przekroczyć granice własnej osobowości, znajdując w tym natchnienie dla działań twórczych. Zawsze poszukuje tego co niezwykłe i niepospolite. Twoje najlepsze cechy: Indywidualista jest osobą posiadająca niezwykłą wrażliwość, samoświadomość, zdolną do introspekcji i pełnego zaangażowania w poszukiwaniu własnego „ja”. Jest pełen natchnienia, wrażliwy, delikatny, taktowny i współczujący. Indywidualista ma ironiczny dystans do samego siebie i świata, potrafi być bezpośredni, wylewny, otwarty i wyrozumiały, a jednocześnie wrażliwy i emocjonalnie bardzo silny. Działa pod wpływem intuicji i uczuć, choć wiele czasu poświęca na rozważania na temat otaczającego go świata. Jest mocno przywiązany do tradycji, przejawia umiłowanie do historii i analizy przebiegu procesów historycznych. Cechy przeciętne: Indywidualista ma artystyczne i romantyczne podejście do życia. Pragnie tworzyć piękno i przedłużać własne osobiste wrażenia. Charakteryzuje się ciągłym poszukiwaniem wyidealizowanego partnera, jest skłonny do koloryzowania rzeczywistości i fantazjowania. Bywa kapryśny i humorzasty, a jednocześnie lubi brylować w towarzystwie, choć sam stale czuje się niedocenionym outsiderem. Jest nadmiernie zaabsorbowany własną osobą, nadwrażliwy, nieśmiały i skrępowany. Bywa mocno nieprofesjonalny, nieskuteczny i niepraktyczny, oczekując, że jego problemy rozwiążą inni. Egocentryczny romantyk unikający ludzi i problemów, unika też podejmowania ważnych decyzji. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Indywidualista bywa osobą pesymistyczną, przygnębioną, złą na siebie i zrażoną do innych, szczególnie w konfrontacji z niespełnionymi marzeniami. Bywa cierpiący emocjonalnie, zablokowany i sparaliżowany. Zadręcza się niską samooceną i samokrytyką. Wszystko co dotyczy jego osoby jest pretekstem do samoumartwienia. W przypadku niepowodzeń nie potrafi działać konstruktywnie, jest skłonny do rozpaczy i samo destrukcji. Główne motywacje: potrzeba bycia „sobą”, chęć wyrażenia siebie w jakiejś formie artystycznej, potrzeba zamknięcia się w sobie w celu ochrony własnych uczuć. Stosunek do życia: Indywidualista stara się otaczający świat zmniejszyć do takich rozmiarów, aby łatwo go było ogarnąć. Rzeczywistość, to niezmiernie groźny przeciwnik, z którym należy się zmierzyć. Jest ostrożny, gdyż świat może stanowić zagrożenie dla jego ego. Rozwiązywanie problemów: Indywidualista w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów. Stawanie się Budowniczym... Indywidualista staje się Budowniczym, jeśli przestaje skupiać całą swoją uwagę na sobie. Dokonując tego wysiłku ma możność konstruktywnego wykorzystania swojej twórczej energii. Uparte dążenie do oryginalności pozwala Indywidualiście kwestionować schematy i zastępować je owocami swojej wyobraźni oraz intuicyjnej wiedzy. Zawsze można od niego oczekiwać twórczych i unikalnych rozwiązań oraz nowych pomysłów. Dzięki wytrwałości rozwija w sobie samodyscyplinę i siłę wewnętrzną. Umiejętność uogólniania informacji oraz udoskonalanie pomysłów są jego największymi atutami. Dzięki zrozumieniu, jak jałowe jest ciągłe dogadzanie sobie, uwalnia własną pomysłowość i giętkość, niezbędną do praktycznego urzeczywistnienia idei. Kierując uwagę na pomoc i służbę innym zyskuje pozytywne nastawienie do siebie, ludzi i życia. Indywidualista jest wrażliwy na cudze troski, co czyni go oddanym przyjacielem, który przedkłada pomaganie w bólu i cierpieniu nad własne interesy. Nieustannie dba o rozwój wrażliwości ludzkich uczuć i panując nad potrzebą zrozumienia przez innych, buduje trwałe związki przyjaźni. Obdarzony licznymi talentami i zainteresowaniami, uczy się w twórczy sposób wykorzystywać je dla dobra ludzi. Czyni go to wielkim optymistą, a jego radość życia, entuzjastyczne podejście do siebie i świata, stale się rozwija. A oto Klucz do osobowej przemiany Indywidualisty. Złotą zasadą jego życia powinno być obdarzanie ludzi taką uwagą i troską, jaką sam chciałby otrzymać. Wypaczona motywacja każe mu wymuszać zaspokajanie własnych potrzeb, uwagę i zrozumienie. Jednak naprawdę powinien użyć swojej zdolności rozumienia w pracy dla dobra świata. Indywidualista ulega złudzeniu, że skupiając się na sobie osiągnie szczęście. A szczęście przyjdzie do niego dzięki szczeremu, bezinteresownemu i trwałemu oddaniu innym.

[War]

Obserwator to osoba pełna napięć i przeciwieństw. Podgląda życie z bezpiecznego dystansu. Osoby o tym typie osobowości to często geniusze i szaleńcy, wynalazcy i innowatorzy, ekscentryczni intelektualiści posiadający problemy z poczuciem bezpieczeństwa. Obserwator uważa, że jego otoczenie jest nieprzewidywalne i stanowi potencjalne źródło zagrożeń. Stara się postrzegać otaczający świat, lecz często postrzeganie to zostaje zakłócone przez otaczające go lęki. W triadzie myśli, głównym problemem obserwatora jest zastąpienie działania, myśleniem i rozważaniem problemów otaczającej rzeczywistości. Obserwator swoje rozmyślania koncentruje na świecie zewnętrznym, jednak bez koniecznej potrzeby podejmowania w nim działań. Twoje najlepsze cechy: Obserwator to pionierski wizjoner, potrafiący postrzegać otaczający świat z niezwykłą wnikliwością i zrozumieniem. Ma jasny umysł, jest ciekawy świata, ma rozbudowany zmysł badawczy i wielki pęd do wiedzy. Jest dalekowzroczny, potrafi koncentrować się na tym co go pociąga. Obserwator jest twórczy, pełen pomysłów i sposobów nowatorskiego rozwiązywania problemów. Jest niezależnym indywidualistą, czasem kapryśnym. Obserwator może być wizjonerem, potrafiącym odkrywać tajemnice otaczającego świata. Jest otwarty, zdolny do pionierskich odkryć i poszukiwania nowych sposobów rozwiązywania problemów. Lubi też poświęcać czas dla rodziny i najbliższych, we wspólnych podróżach stara się wyrażać miłość do najbliższych. Cechy przeciętne: Obserwator koncentruje się na swoich myślach i wizjach, odrywając się od otaczającej rzeczywistości. Jest zafascynowany zagadnieniami nietypowymi, mającymi związek z ezoteryką, jednak potrafi reagować emocjonalnie i bardzo nerwowo. Jest skrupulatnym ekspertem w wybranej dziedzinie i mistrzem w bawieniu się własnymi koncepcjami. Czasem zachowuje się prowokacyjnie, celowo prezentując skrajne postawy. Ma bardzo specjalistyczną wiedzę, często podbudowaną wiedzą praktyczną wynikającą z prac badawczych i naukowych. Bywa jednak osobą irytującą otoczenie, cyniczną i kłótliwą. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Obserwator jest samotnikiem oderwanym od społeczeństwa, ekscentrykiem i nihilistą. Bywa bardzo niestabilny emocjonalnie, szczególnie kiedy obawia się agresji innych. Zamyka się w sobie, odrzuca otoczenie i jakiekolwiek więzi społeczne. Czasem obsesyjnie obawia się własnych pomysłów. Szukając zapomnienia obserwator skłonny jest do autodestrukcji. Główne motywacje: potrzeba bycia osobą kompetentną i wysoko wykwalifikowaną, potrzeba bycia mistrzem w wybranej dziedzinie, potrzeba nieustannego badania otaczającej rzeczywistości. Stosunek do życia: Obserwator próbuje kontrolować i podporządkować sobie rzeczywistość. Nie boi się wyzwań i przeciwności, nie odczuwa świata zewnętrznego jako zagrożenie. Rozwiązywanie problemów: Obserwator w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów. Stawanie się Badaczem... Obserwator staje się Badaczem, gdy przestaje ulegać pragnieniu samotnych rozmyślań. Zaczyna wówczas wykorzystywać swoją ogromną wiedzę dla dobra ludzkości. Zdolność sprawnego i elastycznego rozumowania pozwala mu rozwinąć skomplikowane, wielowarstwowe problemy. Jeśli wyzbędzie się lęku przed zaangażowaniem, będzie potrafił uporać się z życiowymi zadaniami, zanim narosną i staną się problemami. Obserwatora ceni się za otwartość myślenia oraz gotowość do przyjmowania nowych informacji i pomysłów. Uwielbia nowe, ciekawe teorie, będące okazją do wprowadzenia zmian. Zdecydowanie z humorem oraz dużą znajomością rzeczy, przedstawia nowe propozycje. Szanuje wolność jednostki, a szczególnie swobodę myślenia. Uczy się też respektowania wolności innych ludzi. Zachęca ich do wypracowywania własnych opinii. W napiętych sytuacjach powstrzymuje się od wydawania sądów. Kieruje uwagę na uczucia i potrzeby ludzi, które szanuje i próbuje zrozumieć. Zaczyna zwracać uwagę na sprawy innych. Współczucie przez niego okazywane podnosi świadomość społeczności, pomaga dojść do prawdziwej sprawiedliwości. Obserwator często odnajduje swoje powołanie w nauczaniu. Praca ta zmienia jego relacje z ludźmi; staje się bardziej komunikatywny. W miarę rozwijania kontaktów z ludźmi przekazywanie wiedzy zaczyna mu sprawiać wielką satysfakcję. Udaje mu się bowiem budować związki oparte w równym stopniu na kontakcie intelektualnym, co emocjonalnym. A oto Klucz do przemiany Obserwatora. Złotą zasadą, którą powinien się w życiu kierować, jest dzielenie się wiedzą, którą dotąd chciał zachować wyłącznie dla siebie. Kierując się wypaczoną motywacją pragnie odosobnienia, czasu na refleksję, analizowanie, abstrahowanie i rozumowanie. W rzeczywistości jednak potrzebuje zaangażowania w życie innych ludzi. To dyscyplinuje jego myślenie zasilając je odmiennymi punktami widzenia i wzmacnia pozytywny stosunek do świata. Obserwator błędnie szuka swego szczęścia w samotności. Szczęście przyjdzie do niego dzięki współuczestnictwu i związkom z ludźmi. Wtedy swoją chciwość zamieni w bezinteresowną hojność.

Sup.

[izy97]

ja też według testu jestem obserwatorem. w sumie nawet pasuje, ale są luki.

[Aaaa]

No mnie wyszło takie coś ^^

Dla Entuzjasty największym wrogiem jest nuda. Całe swoje życia poświęca korzystaniu z różnych przyjemności życia. I poszukiwaniu przyjemnych doświadczeń. Tak naprawdę jego życie jest pełne pustki i samotności, często nienawiści do samego siebie. Najczęściej Entuzjasta stara się być szczęśliwy dzięki uzyskanym doznaniom, często jednak szczęście to jest umiarkowane lub pozorne, co powoduje zgorzknienie i rozczarowanie. Posiadanie dóbr materialnych i doznawanie kolejnych przyjemności nie daje mu pełnego szczęścia. Entuzjasta jest uosobieniem konieczności udzielenia odpowiedzi na pytanie: jak żyć w otaczającym świecie i nie zgubić się w nim. W triadzie myśli, podstawową cechą Entuzjasty jest lotność umysłu, ciekawość świata, poszukiwanie nowych doznań. Entuzjasta jest zafascynowany otoczeniem, kierując się głównie doświadczeniem, jednak niezbyt angażuje się w życie innych ludzi, czasem też swoje decyzje podejmuje zbyt pochopnie. Twoje najlepsze cechy: Entuzjasta jest pogodnej natury, choć bardzo łatwo poddaje się emocjom, jest typem ekstrawertycznym, cały czas pozostającym w ruchu. Jest żywiołowy, pełen życia, chętny do działania, spontaniczny, odporny na stresy i serdeczny dla innych. Z dużą łatwością przychodzi mu osiąganie planowanych celów, co wynika z dużych umiejętności i płodności umysłowej. Potrafi asymilować doświadczenia swoje i innych, potrafi zachwycać się drobnymi przyjemnościami. Ma dobry kontakt z rzeczywistością. Jest optymistą nacechowanym lotnością umysłu i wysoką inteligencją oraz fenomenalną pamięcią. Entuzjasta cieszy się życiem i ogromną witalnością. Niepowodzenia nie są dla Entuzjasty powodem do obniżenia własnej wartości. W życiu rodzinnym największą wartością dla Entuzjasty jest trwałość uczuć, prostoduszność, wielkoduszność i dobry humor. Cechy przeciętne: Entuzjasta w miarę gromadzenia doświadczeń staje się osobą zaborczą i nastawioną materialistycznie. Potrafi być koneserem rzeczy przyjemnych, niestety także przesadnym hedonistą. Często rzeczą ważną stają się dla niego pieniądze i dobra materialne. W obawie o nudę stara się pozostawać w nieustannym ruchu. Często jego wiedza jest powierzchowna, jednak potrafi ją dobrze sprzedać otoczeniu, wykazując umiejętności aktorskie. Entuzjasta jest wytrzymały na trudy, ale przez to nieczuły na potrzeby innych. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Entuzjasta dla zaspokojenia własnych potrzeb i marzeń potrafi być wrogi i agresywny. Często jest osobą infantylną, impulsywną, łatwo poddającym się nałogom. Impulsywny eskapista, w ucieczce przed samym sobą działa impulsywnie, nie radzi sobie z własnymi lękami i frustracjami, popadając w chorobliwą histerię. Niekiedy rezygnuje z uroków życia, popadając w głęboką rozpacz i depresję, nie zdając sobie sprawy z rzeczywistego źródła własnych lęków. Główne motywacje: pragnienie szczęścia i satysfakcji, gromadzenie różnych doświadczeń, cieszenie się życiem oraz poszukiwanie radości w celu ucieczki przed lękami. Stosunek do życia: Entuzjasta stara się otaczający świat zmniejszyć do takich rozmiarów, aby łatwo go było ogarnąć. Rzeczywistość, to niezmiernie groźny przeciwnik, z którym należy się zmierzyć. Jest ostrożny, gdyż świat może stanowić zagrożenie dla jego ego. Rozwiązywanie problemów: Entuzjasta chce zmienić otaczający świat, jest skoncentrowany na realizacji planów i projektów, nawet w drodze agresji. Jego domeną jest świat zewnętrzny, chce ten świat urobić według własnych wyobrażeń, na własną modłę. Stawanie się Nauczycielem... Entuzjasta staje się Nauczycielem, jeśli pokona swoją tendencję do unikania niewygody. Widzi wówczas rzeczywistość taką jaka ona jest, i może zaangażować wszystkie siły swego umysłu w rozwikłanie problemów, które świat uważał dotąd za nierozwiązywalne. Daje przykład pozytywnego myślenia i rozszerza granice tego co możliwe. Nie istnieją dla niego trudności nie do rozwiązania. Jeśli więc zapanuje nad strumieniem nowych pomysłów rodzących się w jego umyśle, może stać się twórcą wielu praktycznych i użytecznych rozwiązań. Z natury optymistyczny, potrafi z entuzjazmem wesprzeć każdą nowatorską inicjatywę. Wśród Entuzjastów jest wiele osobowości charyzmatycznych. Wykorzystując swoje wszechstronne zdolności komunikowania się umieją delikatnie skłonić zespół czy grupę do podjęcia konkretnej decyzji. Mają naturalne zdolności filozoficzne i pedagogiczne. Jeśli Entuzjasta zechce je wykorzystać bardziej praktycznie, może odnaleźć się w roli przedsiębiorcy, gdyż daje mu to sposobność do uczynienia niemożliwego możliwym. Zwykle lepiej niż inni ludzie potrafi się porozumiewać na poziomie emocjonalnym. Umie zaradzić zawikłanym emocjonalnie sytuacjom. Gdy nauczy się poświęcać czas na refleksję, doświadczenia te będą stanowić okazję do rozwoju osobistego i zmierzenia się z trudnościami i słabością. Na tym etapie rozwoju ożywi swoje relacje z ludźmi. Bliscy zauważą u niego większą potrzebę dzielenia się osobistymi sprawami. A oto Klucz do przemiany Entuzjasty. Złotą zasadą jego życia powinno być przyjęcie odpowiedzialności za trud i ból życia oraz rezygnacja z oczekiwania, że inni zrobią wszystko za niego. Sterowany wypaczoną motywacją pragnie ominąć cierpienie i niewygodne sytuacje. Potrzebuje wytrwałości, żeby zinterpretować radość i ból i osobiście przyczynić się do poprawy warunków w otaczającym świecie. Entuzjasta ulega iluzji, że szczęście można osiągnąć tryskając humorem i optymizmem bez względu na okoliczności. A szczęście przyjdzie do niego, gdy zaakceptuje i rozwinie pełną gamę różnorodnych emocji i uczuć. Wówczas może się naprawdę przyczynić do polepszenia bytu ludzkości.

[Hajime]

Mediator... Mediator jest osobą potrafiącą cieszyć się z nowych, miłych doznań. Postrzega swoje doświadczenie jako skomplikowany, harmonijny układ wzajemnych zależności. Nastawiony jest na odbiór otaczającej go rzeczywistości bez potrzeby istotnego na nią oddziaływania, a tym bardziej jej zmiany. Mediator dba o rozwój psychologiczny, jednak stara się dostrzegać jedynie miłe i przyjemne sytuacje, ignorując doznania niemiłe, wymagające konkretnych działań. Często spokój osiągany przez Mediatora związany jest z ponoszeniem kosztów przez innych, pomimo swej dobrej woli, potrafi skrzywdzić innych nawet tego nie dostrzegając. Mediator jest pierwszym typem osobowości w triadzie instynktu. Jednocześnie ma najmniejszy kontakt z własnymi instynktami i otaczającym środowiskiem. Co więcej Mediator stara się nie dopuścić do tego, aby to środowisko miało na niego jakikolwiek wpływ. Mediator pragnie bowiem wolności, niezależności i autonomii, czasem jednak nie potrafi właściwie dokonać oceny własnej wartości. Często Mediator nie rozwija w pełni własnego potencjału, ograniczając swe potrzeby do wewnętrznego spokoju. Twoje najlepsze cechy: Mediator jest samodzielnym przewodnikiem, osobą czarującą, stabilną emocjonalnie, spokojną, skłonną do akceptacji. Jest pozbawiony egocentryzmu, ufa sobie i innym, jest pogodzony z życiem. Często obdarzony jest bogatą wyobraźnią i zdolnościami artystycznymi. Jego istotną cechą jest umiejętność prawidłowego odczytywania komunikatów niewerbalnych. Jest tez osobą optymistyczną, wspierającą innych, świetnie sprawdzającą się w mediacjach. Ma duże poczucie autonomii, zadowolenia z życia. Ma dużą wiedzę o sobie, co pozwala nawiązywać głębsze związki z innymi. Jest też osobą bardzo kompetentną w wybranej przez siebie dziedzinie, wykazującą zdrowy rozsądek. Cechy przeciętne: Mediator bywa skromny i zgodny, potrafi dopasować się do nowych sytuacji i unikać potencjalnych konfliktów. Potrafi wyciszać lęki własne i innych. Umie dopasować się do otoczenia i występujących sytuacji, wykazując przy tym zdolności aktorskie. Bywa jednak pasywny, zdystansowany i bezrefleksyjny. Ma kłopoty z okazywaniem emocji, często okazuje fatalizm i rezygnację. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Mediator może być osobą wycofaną, nierozwiniętą i nieefektywną. Nie potrafi zmierzyć się z własnymi problemami, popada w depresję i separuje się od otoczenia. Starając się wyprzeć powstające problemy, popada w stan poważnej dezorientacji. Często jest samotnikiem, wycofującym się z życia publicznego. Główne motywacje: potrzeba osiągnięcia spokoju, stworzenie i utrzymanie harmonii w otoczeniu, dążenie do rezygnacji z jakichkolwiek zmian, unikanie konfliktów i napięć, ucieczka przed problemami. Stosunek do życia: Mediator próbuje negocjować z życiem, dochodzić do kompromisu, czuje się pełnoprawnym partnerem świata. Jest przekonany, że w każdej chwili będzie w stanie dostosować swoje życie do zmieniającej się sytuacji. Cały czas analizuje otoczenie, aby być w zgodzie z otaczającym światem. Rozwiązywanie problemów: Mediator w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów. Wszystko się zgadza...

[Gypsy]

Mediator jest osobą potrafiącą cieszyć się z nowych, miłych doznań. Postrzega swoje doświadczenie jako skomplikowany, harmonijny układ wzajemnych zależności. Nastawiony jest na odbiór otaczającej go rzeczywistości bez potrzeby istotnego na nią oddziaływania, a tym bardziej jej zmiany. Mediator dba o rozwój psychologiczny, jednak stara się dostrzegać jedynie miłe i przyjemne sytuacje, ignorując doznania niemiłe, wymagające konkretnych działań. Często spokój osiągany przez Mediatora związany jest z ponoszeniem kosztów przez innych, pomimo swej dobrej woli, potrafi skrzywdzić innych nawet tego nie dostrzegając. Mediator jest pierwszym typem osobowości w triadzie instynktu. Jednocześnie ma najmniejszy kontakt z własnymi instynktami i otaczającym środowiskiem. Co więcej Mediator stara się nie dopuścić do tego, aby to środowisko miało na niego jakikolwiek wpływ. Mediator pragnie bowiem wolności, niezależności i autonomii, czasem jednak nie potrafi właściwie dokonać oceny własnej wartości. Często Mediator nie rozwija w pełni własnego potencjału, ograniczając swe potrzeby do wewnętrznego spokoju. Twoje najlepsze cechy: Mediator jest samodzielnym przewodnikiem, osobą czarującą, stabilną emocjonalnie, spokojną, skłonną do akceptacji. Jest pozbawiony egocentryzmu, ufa sobie i innym, jest pogodzony z życiem. Często obdarzony jest bogatą wyobraźnią i zdolnościami artystycznymi. Jego istotną cechą jest umiejętność prawidłowego odczytywania komunikatów niewerbalnych. Jest tez osobą optymistyczną, wspierającą innych, świetnie sprawdzającą się w mediacjach. Ma duże poczucie autonomii, zadowolenia z życia. Ma dużą wiedzę o sobie, co pozwala nawiązywać głębsze związki z innymi. Jest też osobą bardzo kompetentną w wybranej przez siebie dziedzinie, wykazującą zdrowy rozsądek. Cechy przeciętne: Mediator bywa skromny i zgodny, potrafi dopasować się do nowych sytuacji i unikać potencjalnych konfliktów. Potrafi wyciszać lęki własne i innych. Umie dopasować się do otoczenia i występujących sytuacji, wykazując przy tym zdolności aktorskie. Bywa jednak pasywny, zdystansowany i bezrefleksyjny. Ma kłopoty z okazywaniem emocji, często okazuje fatalizm i rezygnację. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Mediator może być osobą wycofaną, nierozwiniętą i nieefektywną. Nie potrafi zmierzyć się z własnymi problemami, popada w depresję i separuje się od otoczenia. Starając się wyprzeć powstające problemy, popada w stan poważnej dezorientacji. Często jest samotnikiem, wycofującym się z życia publicznego. Główne motywacje: potrzeba osiągnięcia spokoju, stworzenie i utrzymanie harmonii w otoczeniu, dążenie do rezygnacji z jakichkolwiek zmian, unikanie konfliktów i napięć, ucieczka przed problemami. Stosunek do życia: Mediator próbuje negocjować z życiem, dochodzić do kompromisu, czuje się pełnoprawnym partnerem świata. Jest przekonany, że w każdej chwili będzie w stanie dostosować swoje życie do zmieniającej się sytuacji. Cały czas analizuje otoczenie, aby być w zgodzie z otaczającym światem. Rozwiązywanie problemów: Mediator w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów.

[RedSky]

Przywódca. Miło się czyta, jestem zadowolony z wyniku. Wszystko się zgadza. Test ciekawy i prawdopodobnie trafny.

Przywódca jest osobą bardzo aktywną, odważną, samowystarczalną, asertywną. Podstawową cechą jest wola przewodzenia, a także celebrowania władzy. Lubi wydawać polecenia podwładnym i korzystać z oznak władzy. Zagrożeniem dla Przywódcy może być ciemna strona władzy, czyli zdolność do niszczenia. Przywódca to jeden z typów osobowości z triady instynktu. Przywódca wpływy otaczającego środowiska stara się zdominować. Ma skłonności do wzmacniania własnej siły, jest najbardziej agresywnym typem osobowości. Często kieruje się własnymi popędami, wykazując przy tym olbrzymią energię i zaangażowanie. Ma ogromną wiarę w siebie i swoje możliwości, zdeterminowany potrafi wszystko skoncentrować na realizowanych zamierzeniach. Jest typem ekstrawertyczno-intuicyjnym, nie przejmuje się zbytnio problemami innych ludzi.

Twoje najlepsze cechy: Przywódca jest osobą asertywną, pewną siebie, silną i gotową do obrony własnych poglądów, a jednocześnie pełną wielkiego serca. Jest nacechowany praktycznym podejściem do rozwiązywania problemów, jest też mistrzem w strategii rozwiązywania nawet najtrudniejszych zadań. Zdecydowany i autorytatywny jest skłonny do przewodzenia innym. Jest urodzonym szefem. W podejmowanych działaniach zachowuje się honorowo, wspierając i chroniąc współpracowników. Jest konstruktywnym przywódcą, przejawiającym wysokie kompetencje, naturalny autorytet i zdolność podejmowania decyzji. Wykazuje wysoki poziom samokontroli, potrafi wybaczać błędy innych. Nie cofa się przed niebezpieczeństwami, wykazując wielka odwagę i pełne zaangażowanie. Potrafi tez stanąć w obronie innych. W życiu rodzinnym Przywódca jest wierny uczuciom, troskliwym i opiekuńczym partnerem. Poświęca się dla dobra rodziny, choć stara się jej narzucić swoje poglądy.

Cechy przeciętne: Przywódca jest awanturnikiem koncentrującym swoje działania na samowystarczalności, niezależności finansowej i odpowiedniej liczbie dóbr materialnych. Jest osobą pragmatyczną, przedsiębiorczą i odporną psychicznie na wszelkie przeciwności. Potrafi manipulować i dominować nad otoczeniem, jego słowo jest „święte”. Jest też zdolny do przechwałek, wykazując przy tym znaczną dozę ekspresji. Przywódca nie potrafi traktować ludzi jak równych sobie, jest dumny i egocentryczny. Chętnie prowokuje rywalizację i próbuje zastraszać podwładnych.

Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Przywódca nie potrafi poddać się kontroli innych, ma tez ograniczone zdolności samokontroli. Czasem staje się bezlitosnym megalomanem, wierzącym jedynie w rządy siły. Bywa osobą pozbawioną skrupułów, niemoralną i agresywną. Często owładnięty jest urojeniami związanymi z poczuciem własnej siły i władzy. W sytuacjach zagrożenia potrafi brutalnie niszczyć, nie przyznając się do własnych błędów.

Główne motywacje: pragnienie niezależności i pokonywania słabości, dążenie do wywierania wpływu na innych, osiąganie zwycięstwa nad innymi, pragnienie bycia niezwyciężonym.

Stosunek do życia: Przywódca próbuje kontrolować i podporządkować sobie rzeczywistość. Nie boi się wyzwań i przeciwności, nie odczuwa świata zewnętrznego jako zagrożenie.

Rozwiązywanie problemów: Przywódca chce zmienić otaczający świat, jest skoncentrowany na realizacji planów i projektów, nawet w drodze agresji. Jego domeną jest świat zewnętrzny, chce ten świat urobić według własnych wyobrażeń, na własną modłę.

Stawanie się Dobroczyńcą...

Przywódca staje się Dobroczyńcą, jeśli powstrzyma się od używania mocy do samoobrony i poświęci siłę, wpływy i talenty uniwersalnej sprawiedliwości. Potrafi kierować ludźmi delikatnie i ze współczuciem, lecz stanowczo. Bez lęku ryzykuje utratę majątku lub dobrego imienia, niosąc ulgę ciemiężonym. Stara się o wprowadzenie koniecznych zmian i praktycznych innowacji, a w walce o respektowanie praw jednostki bardzo pomaga mu talent arbitra.

Przenikliwy w odczytywaniu ludzkich motywacji, w polityce dopuszcza do głosu, wrażliwość i współczucie. Potrafi przekonywać o swoich racjach, odwołując się do serc słuchaczy. Wskazuje ludziom możliwość osiągnięcia dobra wspólnego, motywując ich do realizacji swoich planów. Rozdzielając obowiązki wprowadza współudział w odpowiedzialności i w ten sposób buduje bardzo spójną wspólnotę.

W życiu osobistym uczy się odczytywać uczucia i potrzeby innych ludzi. Pragnienie porozumiewania się sercem otwiera w nim nowe duchowe głębie. Miłosierdzie i cele humanitarne jakie realizuje, przeżywa jako kontakt z Bogiem uwalniający od ukrytych motywów działania. Dzieląc się swoimi wnikliwymi obserwacjami i pomysłami Przywódca pobudza ludzi do mierzenia się z trudnościami.

A oto klucz do przemiany Przywódcy. Złotą zasadą powinno być dzielenie się z innymi ogromną siłą, której dotąd używał wyłącznie dla siebie. Musi się nauczyć traktować innych tak, jak sam chciałby, żeby go traktowano. Kiedy kieruje się wypaczoną motywacją, pragnie uzyskać wpływ na sytuację, aby zabezpieczyć siebie i własne interesy. Naprawdę jednak potrzebuje głębokiego, szczerego miłosierdzia i współczucia, które przyniosą mu poczucie jedności z ludźmi.

Przywódca ulega złudzeniu, że szczęście można osiągnąć, przez dominację nad ludźmi, kontrolowanie wydarzeń, tak by przebiegały według jego scenariusza. A szczęście przyjdzie do niego, gdy doświadczy radości z tego, że jest częścią ludzkiej rodziny, że zaspokaja potrzeby i uczucia innych oraz realizuje ich cele na równi z własnymi.

[Airlick]

Jestem najwyraźniej negatywnym perfekcjonistą.

Perfekcjonista to człowiek czynu, dojrzały i zrównoważony, odpowiadający na powstające wyzwania w sposób intuicyjny. Jest w pełni zaangażowany w osiągnięcie zaplanowanego celu, pod warunkiem, że uzna, iż cel ten jest wart uwagi. Pomimo, że perfekcjonista jest w triadzie instynktu, stara się swoje popędy opanować, ograniczyć i wykorzystać w pozytywny sposób, starając się osiągnąć najwyższy możliwy stopień doskonałości. Szczególnie silną motywacją dla Perfekcjonisty jest gniew. W sytuacji, gdy stykają się z rozczarowaniem, gniew podsyca jego działania. Dojrzały perfekcjonista przejawia najwyższy ze wszystkich typów osobowości stopień inteligencji. Dostrzegając, że nie jest możliwa zmiana świata na lepsze, Perfekcjonista stara się ciężko pracować, aby utrzymać porządek we własnej przestrzeni życiowej. Perfekcjonista ma wybitne uzdolnienia nauczycielskie. Twoje najlepsze cechy: Perfekcjonista jest sumienny, ma zdecydowane przekonania i jasno sprecyzowane pojęcie dobra i zła. Stara się być racjonalny, rozsądny i zdyscyplinowany. W swoim postępowaniu kieruje się przede wszystkim poczuciem prawdy i sprawiedliwości. Wykazuje wyjątkowy rozsądek, bezwarunkowo akceptując wszystko co istnieje. Stara się zachować realistyczne podejście do życia, wykorzystując każdą nadarzającą się sytuację do realizacji zaplanowanych celów. Działa też pozytywnie inspirująco na otoczenie. W życiu rodzinnym Perfekcjonista stara się być lojalnym partnerem, jego związki uczuciowe są trwałe i głębokie. Cechy przeciętne: Perfekcjonista często staje się osobą niezadowoloną z istniejącej rzeczywistości. Staje się idealistycznym odludkiem mającym „lekarstwo” na każdą negatywną sytuację. „Wie najlepiej” jak wszystko powinno wyglądać. Pomimo to obawiając się popełnienia błędów, staje się osobą uporządkowaną, silnie skrępowaną emocjonalnie i starającą się uważnie kontrolować swoje uczucia i reakcje. Bywa niecierpliwy, zawsze niezadowolony z działania innych osób. Wyrokujący perfekcjonista, krytykuje i szydzi z osób, z którymi się nie zgadza. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Perfekcjonista bywa osobą dogmatyczną, pewną własnej wartości, mało tolerancyjną i niezdolną do elastyczności. Uważa, że tylko on zna „prawdę objawioną”, a wszyscy pozostali się mylą. Bywa też zbyt drobiazgowy. Czasem ma obsesję na punkcie potknięć i złych uczynków innych ludzi, bywa skłonny do hipokryzji, okrucieństwa i karania innych. Z czasem staje się nietolerancyjnym mizantropem. Może popaść w depresję i załamanie nerwowe, z próbami samobójczymi.

[Razjel666]

Perfekcjonista. Prawie wszystko się zgadza.

[Posealor zwany Pose]

Mój wynik:

Obserwator to osoba pełna napięć i przeciwieństw. Podgląda życie z bezpiecznego dystansu. Osoby o tym typie osobowości to często geniusze i szaleńcy, wynalazcy i innowatorzy, ekscentryczni intelektualiści posiadający problemy z poczuciem bezpieczeństwa. Obserwator uważa, że jego otoczenie jest nieprzewidywalne i stanowi potencjalne źródło zagrożeń. Stara się postrzegać otaczający świat, lecz często postrzeganie to zostaje zakłócone przez otaczające go lęki. W triadzie myśli, głównym problemem obserwatora jest zastąpienie działania, myśleniem i rozważaniem problemów otaczającej rzeczywistości. Obserwator swoje rozmyślania koncentruje na świecie zewnętrznym, jednak bez koniecznej potrzeby podejmowania w nim działań. Twoje najlepsze cechy: Obserwator to pionierski wizjoner, potrafiący postrzegać otaczający świat z niezwykłą wnikliwością i zrozumieniem. Ma jasny umysł, jest ciekawy świata, ma rozbudowany zmysł badawczy i wielki pęd do wiedzy. Jest dalekowzroczny, potrafi koncentrować się na tym co go pociąga. Obserwator jest twórczy, pełen pomysłów i sposobów nowatorskiego rozwiązywania problemów. Jest niezależnym indywidualistą, czasem kapryśnym. Obserwator może być wizjonerem, potrafiącym odkrywać tajemnice otaczającego świata. Jest otwarty, zdolny do pionierskich odkryć i poszukiwania nowych sposobów rozwiązywania problemów. Lubi też poświęcać czas dla rodziny i najbliższych, we wspólnych podróżach stara się wyrażać miłość do najbliższych. Cechy przeciętne: Obserwator koncentruje się na swoich myślach i wizjach, odrywając się od otaczającej rzeczywistości. Jest zafascynowany zagadnieniami nietypowymi, mającymi związek z ezoteryką, jednak potrafi reagować emocjonalnie i bardzo nerwowo. Jest skrupulatnym ekspertem w wybranej dziedzinie i mistrzem w bawieniu się własnymi koncepcjami. Czasem zachowuje się prowokacyjnie, celowo prezentując skrajne postawy. Ma bardzo specjalistyczną wiedzę, często podbudowaną wiedzą praktyczną wynikającą z prac badawczych i naukowych. Bywa jednak osobą irytującą otoczenie, cyniczną i kłótliwą. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Obserwator jest samotnikiem oderwanym od społeczeństwa, ekscentrykiem i nihilistą. Bywa bardzo niestabilny emocjonalnie, szczególnie kiedy obawia się agresji innych. Zamyka się w sobie, odrzuca otoczenie i jakiekolwiek więzi społeczne. Czasem obsesyjnie obawia się własnych pomysłów. Szukając zapomnienia obserwator skłonny jest do autodestrukcji. Główne motywacje: potrzeba bycia osobą kompetentną i wysoko wykwalifikowaną, potrzeba bycia mistrzem w wybranej dziedzinie, potrzeba nieustannego badania otaczającej rzeczywistości. Stosunek do życia: Obserwator próbuje kontrolować i podporządkować sobie rzeczywistość. Nie boi się wyzwań i przeciwności, nie odczuwa świata zewnętrznego jako zagrożenie. Rozwiązywanie problemów: Obserwator w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów.

Nie wszystko się zgadza, ale i tak całkiem nieźle mnie opisuje...

[Losse]

Perfekcjonista to człowiek czynu, dojrzały i zrównoważony, odpowiadający na powstające wyzwania w sposób intuicyjny. Jest w pełni zaangażowany w osiągnięcie zaplanowanego celu, pod warunkiem, że uzna, iż cel ten jest wart uwagi. Pomimo, że perfekcjonista jest w triadzie instynktu, stara się swoje popędy opanować, ograniczyć i wykorzystać w pozytywny sposób, starając się osiągnąć najwyższy możliwy stopień doskonałości. Szczególnie silną motywacją dla Perfekcjonisty jest gniew. W sytuacji, gdy stykają się z rozczarowaniem, gniew podsyca jego działania. Dojrzały perfekcjonista przejawia najwyższy ze wszystkich typów osobowości stopień inteligencji. Dostrzegając, że nie jest możliwa zmiana świata na lepsze, Perfekcjonista stara się ciężko pracować, aby utrzymać porządek we własnej przestrzeni życiowej. Perfekcjonista ma wybitne uzdolnienia nauczycielskie.

Twoje najlepsze cechy: Perfekcjonista jest sumienny, ma zdecydowane przekonania i jasno sprecyzowane pojęcie dobra i zła. Stara się być racjonalny, rozsądny i zdyscyplinowany. W swoim postępowaniu kieruje się przede wszystkim poczuciem prawdy i sprawiedliwości. Wykazuje wyjątkowy rozsądek, bezwarunkowo akceptując wszystko co istnieje. Stara się zachować realistyczne podejście do życia, wykorzystując każdą nadarzającą się sytuację do realizacji zaplanowanych celów. Działa też pozytywnie inspirująco na otoczenie. W życiu rodzinnym Perfekcjonista stara się być lojalnym partnerem, jego związki uczuciowe są trwałe i głębokie.

Cechy przeciętne: Perfekcjonista często staje się osobą niezadowoloną z istniejącej rzeczywistości. Staje się idealistycznym odludkiem mającym „lekarstwo” na każdą negatywną sytuację. „Wie najlepiej” jak wszystko powinno wyglądać. Pomimo to obawiając się popełnienia błędów, staje się osobą uporządkowaną, silnie skrępowaną emocjonalnie i starającą się uważnie kontrolować swoje uczucia i reakcje. Bywa niecierpliwy, zawsze niezadowolony z działania innych osób. Wyrokujący perfekcjonista, krytykuje i szydzi z osób, z którymi się nie zgadza.

Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Perfekcjonista bywa osobą dogmatyczną, pewną własnej wartości, mało tolerancyjną i niezdolną do elastyczności. Uważa, że tylko on zna „prawdę objawioną”, a wszyscy pozostali się mylą. Bywa też zbyt drobiazgowy. Czasem ma obsesję na punkcie potknięć i złych uczynków innych ludzi, bywa skłonny do hipokryzji, okrucieństwa i karania innych. Z czasem staje się nietolerancyjnym mizantropem. Może popaść w depresję i załamanie nerwowe, z próbami samobójczymi.

Główne motywacje: chęć udowodnienia swoich racji, dążenie do bycia osobą postrzeganą jako uczciwa i zrównoważona, stawianie się poza krytyką innych.

Stosunek do życia: Perfekcjonista stara się otaczający świat zmniejszyć do takich rozmiarów, aby łatwo go było ogarnąć. Rzeczywistość, to niezmiernie groźny przeciwnik, z którym należy się zmierzyć. Jest ostrożny, gdyż świat może stanowić zagrożenie dla jego ego.

Rozwiązywanie problemów: Perfekcjonista nastawiony jest na przyjmowanie sugestii od innych ludzi. Jest typem o nastawieniu społecznym, w swoim działaniu, a nawet myślach zawsze uwzględniaja potrzeby innych ludzi.

Może popaść w depresję i załamanie nerwowe, z próbami samobójczymi.

Prawda.

[DiscorsBass]

Ciekawy test, a skoro już wpadł w moje szpony to... aż dziwne, że nie wyszedł mi Obserwator, najwidoczniej nieco się zmieniłem przez ostatnie pół dekady, ale chyba na lepsze... Cóż, nie mnie to oceniać, a mój wynik to... Zdobywca! ^^

Zdobywca to osoba goniąca za potwierdzeniem własnego „ja”. W triadzie uczuć Zdobywca jest najbardziej oderwany od swojego życia emocjonalnego. Poszukuje osób cieszących się poważaniem, aby samemu określić kim chce być i co winien robić, aby stał się osobą powszechnie szanowaną. Zdobywca jest postrzegany przez otoczenie jako osoba sukcesu. Potrafi ściągnąć na siebie zainteresowanie innych. Często nie dostrzega, że realizowane przez niego wartości nie są jego własnością, lecz zostały zapożyczone od innych podziwianych osób. Trudno poznać prawdziwe uczucia Zdobywcy, gdyż głęboko je ukrywa przed innymi. Pozwala to jednak, na utrzymanie wewnętrznej harmonii własnej przestrzeni życiowej Zdobywcy.

Twoje najlepsze cechy: Zdobywca jest osobą autentyczną. Charakteryzuje się pewnością siebie, energią i poczuciem własnej wartości. Jest realistą wytrwale dążącym do osiągnięcia celu. Jest pełen ambicji ze skłonnością do poszukiwania doskonałości, pragnie dać z siebie wszystko co najlepsze i najbardziej istotne. Jest indywidualistą akceptującym własne ograniczenia. Ma poczucie autoironii i humoru. Jest skromny, autentyczny i pełen dobroci. Szanuje innych, nawet jeśli według niego postępują głupio. Stara się poświęcić dla osiągnięcia pełnego rozwoju w różnych kierunkach. Jest osobą elegancką. Mężczyźni emanują swą męskością, a kobiety są czarująco kobiece. Zdobywca zawsze potrafi właściwie zachować się nawet w nietypowej sytuacji.

Cechy przeciętne: Zdobywca jest nastawiony na osiąganie przewidywanych wyników, w swoich działaniach wybija się ponad przeciętność. Porównuje się do innych, aby określić swój status i pozycję. Mozolnie wspina się po drabinie kariery zawodowej, jest nastawiony na sukces. Często w dążeniu do celu stara się działać zgodnie z oczekiwaniem otoczenia, robiąc wszystko, aby osiągnąć sukces. Ma problemy w nawiązaniu związków emocjonalnych. Chęć imponowania przejawia się czasem postawami oportunistycznymi. Cały czas prowadząc autoreklamę, przedstawiając się w lepszym świetle, niż w rzeczywistości. Bywa narcyzem zazdrosnym o sukcesy innych.

Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Zdobywca ciągle obawia się niepowodzenia, porażki, poniżenia, naruszenia własnego wizerunku. Często nie ma żadnych skrupułów, jest gotowy na wszystko dla osiągnięcia sukcesu. Dla tego celu potrafi oszukać i wykorzystać innych, ukrywając własne błędy i złe uczynki. Bywa pragmatycznym kłamcą, pałającym wrogością i zazdrością – wszystko aby nad kimś zatriumfować. Kocha sztuczną maskę, nieprzypominającą prawdziwej osoby.

Główne motywacje: potrzeba sukcesu i „zwycięstwa”, bycia w centrum zainteresowania i podziwu.

Stosunek do życia: Zdobywca próbuje negocjować z życiem, dochodzić do kompromisu, czuje się pełnoprawnym partnerem świata. Jest przekonany, że w każdej chwili będzie w stanie dostosować swoje życie do zmieniającej się sytuacji. Cały czas analizuje otoczenie, aby być w zgodzie z otaczającym światem.

Rozwiązywanie problemów: Zdobywca chce zmienić otaczający świat, jest skoncentrowany na realizacji planów i projektów, nawet w drodze agresji. Jego domeną jest świat zewnętrzny, chce ten świat urobić według własnych wyobrażeń, na własną modłę.

Z tego, co widzę, to jednej osobie przede mną też udało się uzyskać ten typ, cóż...

[Teq]

Wyszedł mi Strażnik. Bardzo dużo się z tego zgadza, super test

Strażnik jest osobą pełną sprzeczności. Stara się być osoba niezależną, a jednocześnie nie czuje się bezpiecznie, więc poddaje się wpływom innych osób. Ufa ludziom, jednak bez przerwy poddaje ich próbom i weryfikuje swoje podejrzenia. Jednocześnie poszukuje ochrony autorytetów, obawiając się ich silnej osobowości. Potrafi być osobą posłuszną i buntowniczą, czasem nawet agresywną. Strażnik jest miły i powszechnie lubiany przez otoczenie, jednocześnie potrafi być złośliwy i nienawistny. Strażnik jest typem pierwotnym triady myśli. Ma kłopoty w podejmowaniu decyzji w sytuacji, gdy nie jest otoczony przez zaufane osoby. Nie ufa własnym zdolnościom i możliwościom. Jest jednym z najbardziej zagadkowych typów osobowości, głównie z powodu niskiej stabilności emocjonalnej. Twoje najlepsze cechy: Strażnik jest szlachetnym bohaterem, zdolnym do aktywizowania innych i utożsamiania się z nimi. Jest odporny na stresy, uczciwy i uczuciowy. Duże znaczenie ma dla niego budowanie zaufania i trwałych więzi. Jest zaangażowanym pracownikiem, oddany współpracownikom i ideałom, w które oni wierzą. Strażnik ma predyspozycje do stania się lokalnym przywódcą, organizatorem i planistą. Akceptuje siebie, wierzy sobie i innym. Jest osobą niezależną, lecz potrafiącą współpracować w społeczeństwie. Stara się pomagać innym, nie wywyższa się i nie oczekuje z tego powodu dowodów wdzięczności. Jest pełen pozytywnego myślenia, zdolności przywódczych, czasem prawdziwej odwagi. Jest też lojalnym przyjacielem roztaczającym wyczuwalną przez innych aurę empatii. Cechy przeciętne: Strażnik cały czas i energię angażuje we wszystko co według niego będzie bezpieczne i stabilne. Angażuje się w działania innych, mając nadzieję na wzajemność. Stara się znajdować najprostsze sposoby rozwiązywania problemów oraz jasno definiować kierunki działania i proponowane procedury. Zagrożony przez wymagania ze strony innych ludzi zaczyna wykazywać zachowania unikowe, a czasem agresywne. Często wykazuje brak wiary w siebie i podejrzenia wobec innych, a także lęk przed zawiedzeniem zaufania innych. Z czasem zaczyna przejawiać autorytaryzm, kieruje się uprzedzeniami i własnymi lękami. Bywa ambiwalentnym pesymistą i autorytarnym buntownikiem. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Strażnik skłonny jest do wykazywania chorobliwej zależności od innych i pomniejszania własnej wartości. Często pogłębia swoje kompleksy niższości, wpadając w paranoiczną histerię czy psychiczny masochizm. Uważa się za osobę bezradną, poszukująca autorytetu, który rozwiąże jego problemy. Jest pełen obaw o jutro i swoją przyszłość, dlatego stara się wszystko planować i bezkompromisowo kontrolować realizację planów. Główne motywacje: pragnienie bezpieczeństwa, potrzeba uzyskania wsparcia od autorytetów, dążenie do poznania stosunku innych osób do siebie. Stosunek do życia: Strażnik próbuje negocjować z życiem, dochodzić do kompromisu, czuje się pełnoprawnym partnerem świata. Jest przekonany, że w każdej chwili będzie w stanie dostosować swoje życie do zmieniającej się sytuacji. Cały czas analizuje otoczenie, aby być w zgodzie z otaczającym światem. Rozwiązywanie problemów: Strażnik nastawiony jest na przyjmowanie sugestii od innych ludzi. Jest typem o nastawieniu społecznym, w swoim działaniu, a nawet myślach zawsze uwzględniaja potrzeby innych ludzi. Stawanie się Opoką... Strażnik staje się Opoką, kiedy zewnętrzne normy, nakazy i tradycje przestają być dla niego źródłem poczucia bezpieczeństwa. Odnalazłszy w sobie autorytet i pokój może być ostoją dla innych w niestabilnym, pełnym lęku świecie. Wykazuje niemal anielską cierpliwość w mediacjach między ludźmi. Przywraca równowagę każdej społeczności, której jest członkiem. Odznacza się niezwykłym talentem do tworzenia atmosfery sprzyjającej nowym ideom i rozwiązaniom. Szanuje odmienność poglądów i zachowań, a jego naturalny konserwatyzm ujawnia się w zdolności do łagodzenia tendencji ekstremalnych oraz wspierania bezkonfliktowej współpracy i współistnienia. Potrafi wywierać łagodny nacisk na ludzi, aby widzieli więcej niż tylko własne interesy i kierowali się dobrem wspólnym. Obdarzony wrodzoną umiejętnością konsolidowania ludzi, tworzenia atmosfery równowagi i harmonii na wielu poziomach jednocześnie, potrafi proponować, budować i podtrzymywać wartości, które jednoczą społeczność. Uczy się cieszyć z wyzwań, jakimi są nowe idee. Ceni je zwłaszcza wtedy, gdy mogą mieć wpływ na polepszenie bytu jego społeczności. Największą trudność może mu sprawiać, nauka wynoszenia godności jednostki ponad własne uprzedzenia, zasady i opinie. Jednak właśnie dlatego, że wymagają one tyle pracy, akceptacja i szacunek dla wolności jednostki mogą stać się źródłem jego największej siły. Kiedy przestanie żywić urazy za faktyczne lub domniemane zniewagi, pozna błogosławieństwo przebaczenia. Redukując nieco swój lęk przed ludźmi o odmiennych poglądach, będzie mógł poszerzać swoje zainteresowania, wiedzę i zrozumienie w drodze indywidualnych doświadczeń. A oto Klucz do przemiany Strażnika. Złotą zasadą jego życia powinno być szczere dbanie o to, by zapewnić ludziom takie poczucie bezpieczeństwa, jakim sam chciałby się cieszyć. Wypaczona motywacja każe mu szukać środków na uśmierzenie lęku. Czasem takim środkiem jest działanie zgodnie z regułami, innym razem bunt przeciw nim lub praca bez wytchnienia. W rzeczywistości potrzebny mu jest pokój ducha, który może osiągnąć jedynie przez spokojną refleksję. Strażnik ulega złudzeniu, że można odnaleźć szczęście w przynależności, identyfikacji z grupą. A szczęście przyjdzie do niego, gdy odkryje swój wewnętrzny autorytet i zacznie się do niego odwoływać. Szczęście – to również zaakceptowanie otaczającego świata.

[Spinwide]

Interesujące. Dokładny opis mnie:

Obserwator to osoba pełna napięć i przeciwieństw. Podgląda życie z bezpiecznego dystansu. Osoby o tym typie osobowości to często geniusze i szaleńcy, wynalazcy i innowatorzy, ekscentryczni intelektualiści posiadający problemy z poczuciem bezpieczeństwa. Obserwator uważa, że jego otoczenie jest nieprzewidywalne i stanowi potencjalne źródło zagrożeń. Stara się postrzegać otaczający świat, lecz często postrzeganie to zostaje zakłócone przez otaczające go lęki. W triadzie myśli, głównym problemem obserwatora jest zastąpienie działania, myśleniem i rozważaniem problemów otaczającej rzeczywistości. Obserwator swoje rozmyślania koncentruje na świecie zewnętrznym, jednak bez koniecznej potrzeby podejmowania w nim działań. Twoje najlepsze cechy: Obserwator to pionierski wizjoner, potrafiący postrzegać otaczający świat z niezwykłą wnikliwością i zrozumieniem. Ma jasny umysł, jest ciekawy świata, ma rozbudowany zmysł badawczy i wielki pęd do wiedzy. Jest dalekowzroczny, potrafi koncentrować się na tym co go pociąga. Obserwator jest twórczy, pełen pomysłów i sposobów nowatorskiego rozwiązywania problemów. Jest niezależnym indywidualistą, czasem kapryśnym. Obserwator może być wizjonerem, potrafiącym odkrywać tajemnice otaczającego świata. Jest otwarty, zdolny do pionierskich odkryć i poszukiwania nowych sposobów rozwiązywania problemów. Lubi też poświęcać czas dla rodziny i najbliższych, we wspólnych podróżach stara się wyrażać miłość do najbliższych. Cechy przeciętne: Obserwator koncentruje się na swoich myślach i wizjach, odrywając się od otaczającej rzeczywistości. Jest zafascynowany zagadnieniami nietypowymi, mającymi związek z ezoteryką, jednak potrafi reagować emocjonalnie i bardzo nerwowo. Jest skrupulatnym ekspertem w wybranej dziedzinie i mistrzem w bawieniu się własnymi koncepcjami. Czasem zachowuje się prowokacyjnie, celowo prezentując skrajne postawy. Ma bardzo specjalistyczną wiedzę, często podbudowaną wiedzą praktyczną wynikającą z prac badawczych i naukowych. Bywa jednak osobą irytującą otoczenie, cyniczną i kłótliwą. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Obserwator jest samotnikiem oderwanym od społeczeństwa, ekscentrykiem i nihilistą. Bywa bardzo niestabilny emocjonalnie, szczególnie kiedy obawia się agresji innych. Zamyka się w sobie, odrzuca otoczenie i jakiekolwiek więzi społeczne. Czasem obsesyjnie obawia się własnych pomysłów. Szukając zapomnienia obserwator skłonny jest do autodestrukcji. Główne motywacje: potrzeba bycia osobą kompetentną i wysoko wykwalifikowaną, potrzeba bycia mistrzem w wybranej dziedzinie, potrzeba nieustannego badania otaczającej rzeczywistości. Stosunek do życia: Obserwator próbuje kontrolować i podporządkować sobie rzeczywistość. Nie boi się wyzwań i przeciwności, nie odczuwa świata zewnętrznego jako zagrożenie. Rozwiązywanie problemów: Obserwator w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów.

[night guard]

mi wyszedł entuzjasta

[Ookami88]

Mediator jest osobą potrafiącą cieszyć się z nowych, miłych doznań. Postrzega swoje doświadczenie jako skomplikowany, harmonijny układ wzajemnych zależności. Nastawiony jest na odbiór otaczającej go rzeczywistości bez potrzeby istotnego na nią oddziaływania, a tym bardziej jej zmiany. Mediator dba o rozwój psychologiczny, jednak stara się dostrzegać jedynie miłe i przyjemne sytuacje, ignorując doznania niemiłe, wymagające konkretnych działań. Często spokój osiągany przez Mediatora związany jest z ponoszeniem kosztów przez innych, pomimo swej dobrej woli, potrafi skrzywdzić innych nawet tego nie dostrzegając. Mediator jest pierwszym typem osobowości w triadzie instynktu. Jednocześnie ma najmniejszy kontakt z własnymi instynktami i otaczającym środowiskiem. Co więcej Mediator stara się nie dopuścić do tego, aby to środowisko miało na niego jakikolwiek wpływ. Mediator pragnie bowiem wolności, niezależności i autonomii, czasem jednak nie potrafi właściwie dokonać oceny własnej wartości. Często Mediator nie rozwija w pełni własnego potencjału, ograniczając swe potrzeby do wewnętrznego spokoju. Twoje najlepsze cechy: Mediator jest samodzielnym przewodnikiem, osobą czarującą, stabilną emocjonalnie, spokojną, skłonną do akceptacji. Jest pozbawiony egocentryzmu, ufa sobie i innym, jest pogodzony z życiem. Często obdarzony jest bogatą wyobraźnią i zdolnościami artystycznymi. Jego istotną cechą jest umiejętność prawidłowego odczytywania komunikatów niewerbalnych. Jest tez osobą optymistyczną, wspierającą innych, świetnie sprawdzającą się w mediacjach. Ma duże poczucie autonomii, zadowolenia z życia. Ma dużą wiedzę o sobie, co pozwala nawiązywać głębsze związki z innymi. Jest też osobą bardzo kompetentną w wybranej przez siebie dziedzinie, wykazującą zdrowy rozsądek. Cechy przeciętne: Mediator bywa skromny i zgodny, potrafi dopasować się do nowych sytuacji i unikać potencjalnych konfliktów. Potrafi wyciszać lęki własne i innych. Umie dopasować się do otoczenia i występujących sytuacji, wykazując przy tym zdolności aktorskie. Bywa jednak pasywny, zdystansowany i bezrefleksyjny. Ma kłopoty z okazywaniem emocji, często okazuje fatalizm i rezygnację. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Mediator może być osobą wycofaną, nierozwiniętą i nieefektywną. Nie potrafi zmierzyć się z własnymi problemami, popada w depresję i separuje się od otoczenia. Starając się wyprzeć powstające problemy, popada w stan poważnej dezorientacji. Często jest samotnikiem, wycofującym się z życia publicznego. Główne motywacje: potrzeba osiągnięcia spokoju, stworzenie i utrzymanie harmonii w otoczeniu, dążenie do rezygnacji z jakichkolwiek zmian, unikanie konfliktów i napięć, ucieczka przed problemami. Stosunek do życia: Mediator próbuje negocjować z życiem, dochodzić do kompromisu, czuje się pełnoprawnym partnerem świata. Jest przekonany, że w każdej chwili będzie w stanie dostosować swoje życie do zmieniającej się sytuacji. Cały czas analizuje otoczenie, aby być w zgodzie z otaczającym światem. Rozwiązywanie problemów: Mediator w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów.

Zaskakujące, jak dokładnie został opisany tutaj mój charakter i podejście do życia... Psychologia nigdy nie przestanie mnie zadziwiać.

[Middida]

Mediator jest osobą potrafiącą cieszyć się z nowych, miłych doznań. Postrzega swoje doświadczenie jako skomplikowany, harmonijny układ wzajemnych zależności. Nastawiony jest na odbiór otaczającej go rzeczywistości bez potrzeby istotnego na nią oddziaływania, a tym bardziej jej zmiany. Mediator dba o rozwój psychologiczny, jednak stara się dostrzegać jedynie miłe i przyjemne sytuacje, ignorując doznania niemiłe, wymagające konkretnych działań. Często spokój osiągany przez Mediatora związany jest z ponoszeniem kosztów przez innych, pomimo swej dobrej woli, potrafi skrzywdzić innych nawet tego nie dostrzegając. Mediator jest pierwszym typem osobowości w triadzie instynktu. Jednocześnie ma najmniejszy kontakt z własnymi instynktami i otaczającym środowiskiem. Co więcej Mediator stara się nie dopuścić do tego, aby to środowisko miało na niego jakikolwiek wpływ. Mediator pragnie bowiem wolności, niezależności i autonomii, czasem jednak nie potrafi właściwie dokonać oceny własnej wartości. Często Mediator nie rozwija w pełni własnego potencjału, ograniczając swe potrzeby do wewnętrznego spokoju. Twoje najlepsze cechy: Mediator jest samodzielnym przewodnikiem, osobą czarującą, stabilną emocjonalnie, spokojną, skłonną do akceptacji. Jest pozbawiony egocentryzmu, ufa sobie i innym, jest pogodzony z życiem. Często obdarzony jest bogatą wyobraźnią i zdolnościami artystycznymi. Jego istotną cechą jest umiejętność prawidłowego odczytywania komunikatów niewerbalnych. Jest tez osobą optymistyczną, wspierającą innych, świetnie sprawdzającą się w mediacjach. Ma duże poczucie autonomii, zadowolenia z życia. Ma dużą wiedzę o sobie, co pozwala nawiązywać głębsze związki z innymi. Jest też osobą bardzo kompetentną w wybranej przez siebie dziedzinie, wykazującą zdrowy rozsądek. Cechy przeciętne: Mediator bywa skromny i zgodny, potrafi dopasować się do nowych sytuacji i unikać potencjalnych konfliktów. Potrafi wyciszać lęki własne i innych. Umie dopasować się do otoczenia i występujących sytuacji, wykazując przy tym zdolności aktorskie. Bywa jednak pasywny, zdystansowany i bezrefleksyjny. Ma kłopoty z okazywaniem emocji, często okazuje fatalizm i rezygnację. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Mediator może być osobą wycofaną, nierozwiniętą i nieefektywną. Nie potrafi zmierzyć się z własnymi problemami, popada w depresję i separuje się od otoczenia. Starając się wyprzeć powstające problemy, popada w stan poważnej dezorientacji. Często jest samotnikiem, wycofującym się z życia publicznego. Główne motywacje: potrzeba osiągnięcia spokoju, stworzenie i utrzymanie harmonii w otoczeniu, dążenie do rezygnacji z jakichkolwiek zmian, unikanie konfliktów i napięć, ucieczka przed problemami. Stosunek do życia: Mediator próbuje negocjować z życiem, dochodzić do kompromisu, czuje się pełnoprawnym partnerem świata. Jest przekonany, że w każdej chwili będzie w stanie dostosować swoje życie do zmieniającej się sytuacji. Cały czas analizuje otoczenie, aby być w zgodzie z otaczającym światem. Rozwiązywanie problemów: Mediator w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów. Mediator staje się Uczestnikiem, gdy rezygnuje ze spokoju za wszelką cenę – gdy przestaje bagatelizować ludzi i sytuacje burzące jego spokój. Uczy się mierzyć z życiem przez ujawnienie własnego stanowiska, przyjmować odpowiedzialność bez oczekiwania na nagrodę. Zamiast, jak dotąd, dławić ludzką inicjatywę i radość życia, używa swojej siły, aby je wspomagać. Bezinteresowna służba staje się dla niego celem życia. Leży mu na sercu los innych ludzi – akceptuje ich bez względu na ich uprzedzenia, opinie i światopoglądy. Szacunek dla człowieka czyni Mediatora doskonałym rozjemcą, umiejącym zażegnać konflikt i doprowadzić do zgody. Czerpiąc ze źródeł ukrytych w głębi swej istoty idzie przez życie zachowując siłę wewnętrzną w najtrudniejszych sytuacjach. Stres i niepokoje nie mają do niego dostępu. Jeśli wymaga tego sytuacja, umie zdecydowanie i z godnością przyjąć na siebie odpowiedzialność. Ma wysokie wymagania moralne w stosunku do siebie, lecz nigdy się z nimi nie obnosi. Mediator staje się adeptem sztuki wspierania, zachęcania i ośmielania ludzi do twórczej pracy i wykorzystywania możliwości. Dzieli się własnymi ideami szczerze i otwarcie. Uczy się bez zarozumiałości i lęku wyrażać uczucia i prezentować swoje wartości. Jest zawsze bardzo ciepły, uprzejmy i gościnny. Ceni instytucje, które sprawują władzę służąc innym. Angażuje się aktywnie w ich działalność. Łał, czyli wszystko o mnie, i za to kocham psychologię ^^ Hehe, mogłam się tego domyśleć po znaczeniu mojego imienia

[Gość Exterminatore]

Mi wyszedł Zdobywca.

Zdobywca to osoba goniąca za potwierdzeniem własnego „ja”. W triadzie uczuć Zdobywca jest najbardziej oderwany od swojego życia emocjonalnego. Poszukuje osób cieszących się poważaniem, aby samemu określić kim chce być i co winien robić, aby stał się osobą powszechnie szanowaną. Zdobywca jest postrzegany przez otoczenie jako osoba sukcesu. Potrafi ściągnąć na siebie zainteresowanie innych. Często nie dostrzega, że realizowane przez niego wartości nie są jego własnością, lecz zostały zapożyczone od innych podziwianych osób. Trudno poznać prawdziwe uczucia Zdobywcy, gdyż głęboko je ukrywa przed innymi. Pozwala to jednak, na utrzymanie wewnętrznej harmonii własnej przestrzeni życiowej Zdobywcy. Twoje najlepsze cechy: Zdobywca jest osobą autentyczną. Charakteryzuje się pewnością siebie, energią i poczuciem własnej wartości. Jest realistą wytrwale dążącym do osiągnięcia celu. Jest pełen ambicji ze skłonnością do poszukiwania doskonałości, pragnie dać z siebie wszystko co najlepsze i najbardziej istotne. Jest indywidualistą akceptującym własne ograniczenia. Ma poczucie autoironii i humoru. Jest skromny, autentyczny i pełen dobroci. Szanuje innych, nawet jeśli według niego postępują głupio. Stara się poświęcić dla osiągnięcia pełnego rozwoju w różnych kierunkach. Jest osobą elegancką. Mężczyźni emanują swą męskością, a kobiety są czarująco kobiece. Zdobywca zawsze potrafi właściwie zachować się nawet w nietypowej sytuacji. Cechy przeciętne: Zdobywca jest nastawiony na osiąganie przewidywanych wyników, w swoich działaniach wybija się ponad przeciętność. Porównuje się do innych, aby określić swój status i pozycję. Mozolnie wspina się po drabinie kariery zawodowej, jest nastawiony na sukces. Często w dążeniu do celu stara się działać zgodnie z oczekiwaniem otoczenia, robiąc wszystko, aby osiągnąć sukces. Ma problemy w nawiązaniu związków emocjonalnych. Chęć imponowania przejawia się czasem postawami oportunistycznymi. Cały czas prowadząc autoreklamę, przedstawiając się w lepszym świetle, niż w rzeczywistości. Bywa narcyzem zazdrosnym o sukcesy innych. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Zdobywca ciągle obawia się niepowodzenia, porażki, poniżenia, naruszenia własnego wizerunku. Często nie ma żadnych skrupułów, jest gotowy na wszystko dla osiągnięcia sukcesu. Dla tego celu potrafi oszukać i wykorzystać innych, ukrywając własne błędy i złe uczynki. Bywa pragmatycznym kłamcą, pałającym wrogością i zazdrością – wszystko aby nad kimś zatriumfować. Kocha sztuczną maskę, nieprzypominającą prawdziwej osoby. Główne motywacje: potrzeba sukcesu i „zwycięstwa”, bycia w centrum zainteresowania i podziwu. Stosunek do życia: Zdobywca próbuje negocjować z życiem, dochodzić do kompromisu, czuje się pełnoprawnym partnerem świata. Jest przekonany, że w każdej chwili będzie w stanie dostosować swoje życie do zmieniającej się sytuacji. Cały czas analizuje otoczenie, aby być w zgodzie z otaczającym światem. Rozwiązywanie problemów: Zdobywca chce zmienić otaczający świat, jest skoncentrowany na realizacji planów i projektów, nawet w drodze agresji. Jego domeną jest świat zewnętrzny, chce ten świat urobić według własnych wyobrażeń, na własną modłę.

Zasadniczo ze mną zgadza się ok.60-65% testu

[dinokuba]

Indywidualista to natchniony twórca żyjący emocjami, poszukujący sposobów wyrażenia siebie, równocześnie chcąc pozostać w ukryciu. Ze wszystkich typów osobowości posiada najbardziej artystyczny temperament. W codziennym życiu kieruje się sztuką i estetyką, mając nadzieję, że przez to dowie się, co w jego życiu jest najważniejsze. Indywidualista jest w triadzie uczuć, w swoich postawach pełnych indywidualizmu, introwersji i egocentryzmu – często samoudręczenia i nienawiści skierowanej do własnej osoby – wyraża w pełni subiektywność świata uczuć. Jest marzycielem pełnym samokrytycyzmu, kierującym się silnymi emocjami. Stara się przekroczyć granice własnej osobowości, znajdując w tym natchnienie dla działań twórczych. Zawsze poszukuje tego co niezwykłe i niepospolite. Twoje najlepsze cechy: Indywidualista jest osobą posiadająca niezwykłą wrażliwość, samoświadomość, zdolną do introspekcji i pełnego zaangażowania w poszukiwaniu własnego „ja”. Jest pełen natchnienia, wrażliwy, delikatny, taktowny i współczujący. Indywidualista ma ironiczny dystans do samego siebie i świata, potrafi być bezpośredni, wylewny, otwarty i wyrozumiały, a jednocześnie wrażliwy i emocjonalnie bardzo silny. Działa pod wpływem intuicji i uczuć, choć wiele czasu poświęca na rozważania na temat otaczającego go świata. Jest mocno przywiązany do tradycji, przejawia umiłowanie do historii i analizy przebiegu procesów historycznych. Cechy przeciętne: Indywidualista ma artystyczne i romantyczne podejście do życia. Pragnie tworzyć piękno i przedłużać własne osobiste wrażenia. Charakteryzuje się ciągłym poszukiwaniem wyidealizowanego partnera, jest skłonny do koloryzowania rzeczywistości i fantazjowania. Bywa kapryśny i humorzasty, a jednocześnie lubi brylować w towarzystwie, choć sam stale czuje się niedocenionym outsiderem. Jest nadmiernie zaabsorbowany własną osobą, nadwrażliwy, nieśmiały i skrępowany. Bywa mocno nieprofesjonalny, nieskuteczny i niepraktyczny, oczekując, że jego problemy rozwiążą inni. Egocentryczny romantyk unikający ludzi i problemów, unika też podejmowania ważnych decyzji. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Indywidualista bywa osobą pesymistyczną, przygnębioną, złą na siebie i zrażoną do innych, szczególnie w konfrontacji z niespełnionymi marzeniami. Bywa cierpiący emocjonalnie, zablokowany i sparaliżowany. Zadręcza się niską samooceną i samokrytyką. Wszystko co dotyczy jego osoby jest pretekstem do samoumartwienia. W przypadku niepowodzeń nie potrafi działać konstruktywnie, jest skłonny do rozpaczy i samo destrukcji. Główne motywacje: potrzeba bycia „sobą”, chęć wyrażenia siebie w jakiejś formie artystycznej, potrzeba zamknięcia się w sobie w celu ochrony własnych uczuć. Stosunek do życia: Indywidualista stara się otaczający świat zmniejszyć do takich rozmiarów, aby łatwo go było ogarnąć. Rzeczywistość, to niezmiernie groźny przeciwnik, z którym należy się zmierzyć. Jest ostrożny, gdyż świat może stanowić zagrożenie dla jego ego. Rozwiązywanie problemów: Indywidualista w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów.

Prawie idealnie pasuje.