Test osobowości

[Luna-Willow]

Obserwator. I ta muzyka... Całkiem do mnie pasuje.

[Arctic Cat]

Mi wyszedł zdobywca. W zasadzie pasuje..... Opis jest dwa posty wyżej, więc już nie wrzucam

[zajaximus]

Mnie wyszło, że jestem mediatorem. Opis pasuje do mnie w jakiś 89%. Jestem z tego wyniku zadowolony.

[Bafflord]

Obserwator... wcale mnie to nie dziwi.

[Joasiq]

Indywidualistka. Pasuje do mnie, większość rzeczy się zgadza.

Indywidualista to natchniony twórca żyjący emocjami, poszukujący sposobów wyrażenia siebie, równocześnie chcąc pozostać w ukryciu. Ze wszystkich typów osobowości posiada najbardziej artystyczny temperament. W codziennym życiu kieruje się sztuką i estetyką, mając nadzieję, że przez to dowie się, co w jego życiu jest najważniejsze. Indywidualista jest w triadzie uczuć, w swoich postawach pełnych indywidualizmu, introwersji i egocentryzmu – często samoudręczenia i nienawiści skierowanej do własnej osoby – wyraża w pełni subiektywność świata uczuć. Jest marzycielem pełnym samokrytycyzmu, kierującym się silnymi emocjami. Stara się przekroczyć granice własnej osobowości, znajdując w tym natchnienie dla działań twórczych. Zawsze poszukuje tego co niezwykłe i niepospolite. Twoje najlepsze cechy: Indywidualista jest osobą posiadająca niezwykłą wrażliwość, samoświadomość, zdolną do introspekcji i pełnego zaangażowania w poszukiwaniu własnego „ja”. Jest pełen natchnienia, wrażliwy, delikatny, taktowny i współczujący. Indywidualista ma ironiczny dystans do samego siebie i świata, potrafi być bezpośredni, wylewny, otwarty i wyrozumiały, a jednocześnie wrażliwy i emocjonalnie bardzo silny. Działa pod wpływem intuicji i uczuć, choć wiele czasu poświęca na rozważania na temat otaczającego go świata. Jest mocno przywiązany do tradycji, przejawia umiłowanie do historii i analizy przebiegu procesów historycznych. Cechy przeciętne: Indywidualista ma artystyczne i romantyczne podejście do życia. Pragnie tworzyć piękno i przedłużać własne osobiste wrażenia. Charakteryzuje się ciągłym poszukiwaniem wyidealizowanego partnera, jest skłonny do koloryzowania rzeczywistości i fantazjowania. Bywa kapryśny i humorzasty, a jednocześnie lubi brylować w towarzystwie, choć sam stale czuje się niedocenionym outsiderem. Jest nadmiernie zaabsorbowany własną osobą, nadwrażliwy, nieśmiały i skrępowany. Bywa mocno nieprofesjonalny, nieskuteczny i niepraktyczny, oczekując, że jego problemy rozwiążą inni. Egocentryczny romantyk unikający ludzi i problemów, unika też podejmowania ważnych decyzji. Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Indywidualista bywa osobą pesymistyczną, przygnębioną, złą na siebie i zrażoną do innych, szczególnie w konfrontacji z niespełnionymi marzeniami. Bywa cierpiący emocjonalnie, zablokowany i sparaliżowany. Zadręcza się niską samooceną i samokrytyką. Wszystko co dotyczy jego osoby jest pretekstem do samoumartwienia. W przypadku niepowodzeń nie potrafi działać konstruktywnie, jest skłonny do rozpaczy i samo destrukcji. Główne motywacje: potrzeba bycia „sobą”, chęć wyrażenia siebie w jakiejś formie artystycznej, potrzeba zamknięcia się w sobie w celu ochrony własnych uczuć.

Stosunek do życia: Indywidualista stara się otaczający świat zmniejszyć do takich rozmiarów, aby łatwo go było ogarnąć. Rzeczywistość, to niezmiernie groźny przeciwnik, z którym należy się zmierzyć. Jest ostrożny, gdyż świat może stanowić zagrożenie dla jego ego.

Rozwiązywanie problemów: Indywidualista w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów.

Stawanie się Budowniczym... Indywidualista staje się Budowniczym, jeśli przestaje skupiać całą swoją uwagę na sobie. Dokonując tego wysiłku ma możność konstruktywnego wykorzystania swojej twórczej energii. Uparte dążenie do oryginalności pozwala Indywidualiście kwestionować schematy i zastępować je owocami swojej wyobraźni oraz intuicyjnej wiedzy. Zawsze można od niego oczekiwać twórczych i unikalnych rozwiązań oraz nowych pomysłów. Dzięki wytrwałości rozwija w sobie samodyscyplinę i siłę wewnętrzną. Umiejętność uogólniania informacji oraz udoskonalanie pomysłów są jego największymi atutami. Dzięki zrozumieniu, jak jałowe jest ciągłe dogadzanie sobie, uwalnia własną pomysłowość i giętkość, niezbędną do praktycznego urzeczywistnienia idei. Kierując uwagę na pomoc i służbę innym zyskuje pozytywne nastawienie do siebie, ludzi i życia. Indywidualista jest wrażliwy na cudze troski, co czyni go oddanym przyjacielem, który przedkłada pomaganie w bólu i cierpieniu nad własne interesy. Nieustannie dba o rozwój wrażliwości ludzkich uczuć i panując nad potrzebą zrozumienia przez innych, buduje trwałe związki przyjaźni. Obdarzony licznymi talentami i zainteresowaniami, uczy się w twórczy sposób wykorzystywać je dla dobra ludzi. Czyni go to wielkim optymistą, a jego radość życia, entuzjastyczne podejście do siebie i świata, stale się rozwija. A oto Klucz do osobowej przemiany Indywidualisty. Złotą zasadą jego życia powinno być obdarzanie ludzi taką uwagą i troską, jaką sam chciałby otrzymać. Wypaczona motywacja każe mu wymuszać zaspokajanie własnych potrzeb, uwagę i zrozumienie. Jednak naprawdę powinien użyć swojej zdolności rozumienia w pracy dla dobra świata. Indywidualista ulega złudzeniu, że skupiając się na sobie osiągnie szczęście. A szczęście przyjdzie do niego dzięki szczeremu, bezinteresownemu i trwałemu oddaniu innym.

[Green]

Mediator jest osobą potrafiącą cieszyć się z nowych, miłych doznań. Postrzega swoje doświadczenie jako skomplikowany, harmonijny układ wzajemnych zależności. Nastawiony jest na odbiór otaczającej go rzeczywistości bez potrzeby istotnego na nią oddziaływania, a tym bardziej jej zmiany. Mediator dba o rozwój psychologiczny, jednak stara się dostrzegać jedynie miłe i przyjemne sytuacje, ignorując doznania niemiłe, wymagające konkretnych działań. Często spokój osiągany przez Mediatora związany jest z ponoszeniem kosztów przez innych, pomimo swej dobrej woli, potrafi skrzywdzić innych nawet tego nie dostrzegając. Mediator jest pierwszym typem osobowości w triadzie instynktu. Jednocześnie ma najmniejszy kontakt z własnymi instynktami i otaczającym środowiskiem. Co więcej Mediator stara się nie dopuścić do tego, aby to środowisko miało na niego jakikolwiek wpływ. Mediator pragnie bowiem wolności, niezależności i autonomii, czasem jednak nie potrafi właściwie dokonać oceny własnej wartości. Często Mediator nie rozwija w pełni własnego potencjału, ograniczając swe potrzeby do wewnętrznego spokoju.

Twoje najlepsze cechy: Mediator jest samodzielnym przewodnikiem, osobą czarującą, stabilną emocjonalnie, spokojną, skłonną do akceptacji. Jest pozbawiony egocentryzmu, ufa sobie i innym, jest pogodzony z życiem. Często obdarzony jest bogatą wyobraźnią i zdolnościami artystycznymi. Jego istotną cechą jest umiejętność prawidłowego odczytywania komunikatów niewerbalnych. Jest tez osobą optymistyczną, wspierającą innych, świetnie sprawdzającą się w mediacjach. Ma duże poczucie autonomii, zadowolenia z życia. Ma dużą wiedzę o sobie, co pozwala nawiązywać głębsze związki z innymi. Jest też osobą bardzo kompetentną w wybranej przez siebie dziedzinie, wykazującą zdrowy rozsądek.

Cechy przeciętne: Mediator bywa skromny i zgodny, potrafi dopasować się do nowych sytuacji i unikać potencjalnych konfliktów. Potrafi wyciszać lęki własne i innych. Umie dopasować się do otoczenia i występujących sytuacji, wykazując przy tym zdolności aktorskie. Bywa jednak pasywny, zdystansowany i bezrefleksyjny. Ma kłopoty z okazywaniem emocji, często okazuje fatalizm i rezygnację.

Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Mediator może być osobą wycofaną, nierozwiniętą i nieefektywną. Nie potrafi zmierzyć się z własnymi problemami, popada w depresję i separuje się od otoczenia. Starając się wyprzeć powstające problemy, popada w stan poważnej dezorientacji. Często jest samotnikiem, wycofującym się z życia publicznego.

Główne motywacje: potrzeba osiągnięcia spokoju, stworzenie i utrzymanie harmonii w otoczeniu, dążenie do rezygnacji z jakichkolwiek zmian, unikanie konfliktów i napięć, ucieczka przed problemami.

Stosunek do życia: Mediator próbuje negocjować z życiem, dochodzić do kompromisu, czuje się pełnoprawnym partnerem świata. Jest przekonany, że w każdej chwili będzie w stanie dostosować swoje życie do zmieniającej się sytuacji. Cały czas analizuje otoczenie, aby być w zgodzie z otaczającym światem.

Rozwiązywanie problemów: Mediator w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów.

Mediator staje się Uczestnikiem, gdy rezygnuje ze spokoju za wszelką cenę – gdy przestaje bagatelizować ludzi i sytuacje burzące jego spokój. Uczy się mierzyć z życiem przez ujawnienie własnego stanowiska, przyjmować odpowiedzialność bez oczekiwania na nagrodę. Zamiast, jak dotąd, dławić ludzką inicjatywę i radość życia, używa swojej siły, aby je wspomagać. Bezinteresowna służba staje się dla niego celem życia. Leży mu na sercu los innych ludzi – akceptuje ich bez względu na ich uprzedzenia, opinie i światopoglądy. Szacunek dla człowieka czyni Mediatora doskonałym rozjemcą, umiejącym zażegnać konflikt i doprowadzić do zgody.

Czerpiąc ze źródeł ukrytych w głębi swej istoty idzie przez życie zachowując siłę wewnętrzną w najtrudniejszych sytuacjach. Stres i niepokoje nie mają do niego dostępu. Jeśli wymaga tego sytuacja, umie zdecydowanie i z godnością przyjąć na siebie odpowiedzialność. Ma wysokie wymagania moralne w stosunku do siebie, lecz nigdy się z nimi nie obnosi.

Mediator staje się adeptem sztuki wspierania, zachęcania i ośmielania ludzi do twórczej pracy i wykorzystywania możliwości. Dzieli się własnymi ideami szczerze i otwarcie. Uczy się bez zarozumiałości i lęku wyrażać uczucia i prezentować swoje wartości. Jest zawsze bardzo ciepły, uprzejmy i gościnny. Ceni instytucje, które sprawują władzę służąc innym. Angażuje się aktywnie w ich działalność.

A oto klucz do przemiany Mediatora. Złotą zasadą jego życia powinno być odzyskanie pasji życia, którą stłumił kompulsywnym dążeniem do zachowania spokoju. Jeśli ją odzyska, będzie umiał wyzwolić w innych pragnienie samodoskonalenia się i wolności. Pokój zaś odnajdzie w związkach z ludźmi, w żywiołowym zaangażowaniu oraz we współodpowiedzialności za rodzinę i swoją społeczność. Kierując się wypaczoną motywacją odczuwa potrzebę zapewniania sobie spokoju i sądzi, że uda mu się go znaleźć dzięki tłumieniu życiowej pasji. Unika prawdziwych związków, ignoruje ważne problemy, podobnie jak ludzi, którzy je powodują. Tym, czego potrzebuje naprawdę, jest odkrycie własnej wartości i gorącej pasji życia oraz poszanowanie ich u innych.

Mediator ulega złudzeniu, że zapewni sobie szczęście, jeśli odrzuci wszelką odpowiedzialność i włoży maskę osoby bezkonfliktowej, spokojnej, łagodnej. A szczęście przyjdzie do niego, gdy ukaże innym głębię swoich uczuć oraz umiłowania życia. Okazywanie tej wszechogarniającej miłości i oddania przyczynia się do sprawiedliwości i pokoju w świecie.

Trochę w tym prawdy jest. Tylko mogłam coś źle zaznaczyć, nie jestem pewna. Przechodziłam wcześniej trochę inny test osobowości, który niemal idealnie określił moje cechy i wady.

[Yanczi (NocnyPaczer)]

Jestę Mediatorę

Mediator jest osobą potrafiącą cieszyć się z nowych, miłych doznań. Postrzega swoje doświadczenie jako skomplikowany, harmonijny układ wzajemnych zależności. Nastawiony jest na odbiór otaczającej go rzeczywistości bez potrzeby istotnego na nią oddziaływania, a tym bardziej jej zmiany. Mediator dba o rozwój psychologiczny, jednak stara się dostrzegać jedynie miłe i przyjemne sytuacje, ignorując doznania niemiłe, wymagające konkretnych działań. Często spokój osiągany przez Mediatora związany jest z ponoszeniem kosztów przez innych, pomimo swej dobrej woli, potrafi skrzywdzić innych nawet tego nie dostrzegając. Mediator jest pierwszym typem osobowości w triadzie instynktu. Jednocześnie ma najmniejszy kontakt z własnymi instynktami i otaczającym środowiskiem. Co więcej Mediator stara się nie dopuścić do tego, aby to środowisko miało na niego jakikolwiek wpływ. Mediator pragnie bowiem wolności, niezależności i autonomii, czasem jednak nie potrafi właściwie dokonać oceny własnej wartości. Często Mediator nie rozwija w pełni własnego potencjału, ograniczając swe potrzeby do wewnętrznego spokoju.

Twoje najlepsze cechy: Mediator jest samodzielnym przewodnikiem, osobą czarującą, stabilną emocjonalnie, spokojną, skłonną do akceptacji. Jest pozbawiony egocentryzmu, ufa sobie i innym, jest pogodzony z życiem. Często obdarzony jest bogatą wyobraźnią i zdolnościami artystycznymi. Jego istotną cechą jest umiejętność prawidłowego odczytywania komunikatów niewerbalnych. Jest tez osobą optymistyczną, wspierającą innych, świetnie sprawdzającą się w mediacjach. Ma duże poczucie autonomii, zadowolenia z życia. Ma dużą wiedzę o sobie, co pozwala nawiązywać głębsze związki z innymi. Jest też osobą bardzo kompetentną w wybranej przez siebie dziedzinie, wykazującą zdrowy rozsądek.

Cechy przeciętne: Mediator bywa skromny i zgodny, potrafi dopasować się do nowych sytuacji i unikać potencjalnych konfliktów. Potrafi wyciszać lęki własne i innych. Umie dopasować się do otoczenia i występujących sytuacji, wykazując przy tym zdolności aktorskie. Bywa jednak pasywny, zdystansowany i bezrefleksyjny. Ma kłopoty z okazywaniem emocji, często okazuje fatalizm i rezygnację.

Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Mediator może być osobą wycofaną, nierozwiniętą i nieefektywną. Nie potrafi zmierzyć się z własnymi problemami, popada w depresję i separuje się od otoczenia. Starając się wyprzeć powstające problemy, popada w stan poważnej dezorientacji. Często jest samotnikiem, wycofującym się z życia publicznego.

Główne motywacje: potrzeba osiągnięcia spokoju, stworzenie i utrzymanie harmonii w otoczeniu, dążenie do rezygnacji z jakichkolwiek zmian, unikanie konfliktów i napięć, ucieczka przed problemami.

Stosunek do życia: Mediator próbuje negocjować z życiem, dochodzić do kompromisu, czuje się pełnoprawnym partnerem świata. Jest przekonany, że w każdej chwili będzie w stanie dostosować swoje życie do zmieniającej się sytuacji. Cały czas analizuje otoczenie, aby być w zgodzie z otaczającym światem.

Rozwiązywanie problemów: Mediator w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów.

Stawanie się Uczestnikiem...

Mediator staje się Uczestnikiem, gdy rezygnuje ze spokoju za wszelką cenę – gdy przestaje bagatelizować ludzi i sytuacje burzące jego spokój. Uczy się mierzyć z życiem przez ujawnienie własnego stanowiska, przyjmować odpowiedzialność bez oczekiwania na nagrodę. Zamiast, jak dotąd, dławić ludzką inicjatywę i radość życia, używa swojej siły, aby je wspomagać. Bezinteresowna służba staje się dla niego celem życia. Leży mu na sercu los innych ludzi – akceptuje ich bez względu na ich uprzedzenia, opinie i światopoglądy. Szacunek dla człowieka czyni Mediatora doskonałym rozjemcą, umiejącym zażegnać konflikt i doprowadzić do zgody.

Czerpiąc ze źródeł ukrytych w głębi swej istoty idzie przez życie zachowując siłę wewnętrzną w najtrudniejszych sytuacjach. Stres i niepokoje nie mają do niego dostępu. Jeśli wymaga tego sytuacja, umie zdecydowanie i z godnością przyjąć na siebie odpowiedzialność. Ma wysokie wymagania moralne w stosunku do siebie, lecz nigdy się z nimi nie obnosi.

Mediator staje się adeptem sztuki wspierania, zachęcania i ośmielania ludzi do twórczej pracy i wykorzystywania możliwości. Dzieli się własnymi ideami szczerze i otwarcie. Uczy się bez zarozumiałości i lęku wyrażać uczucia i prezentować swoje wartości. Jest zawsze bardzo ciepły, uprzejmy i gościnny. Ceni instytucje, które sprawują władzę służąc innym. Angażuje się aktywnie w ich działalność.

A oto klucz do przemiany Mediatora. Złotą zasadą jego życia powinno być odzyskanie pasji życia, którą stłumił kompulsywnym dążeniem do zachowania spokoju. Jeśli ją odzyska, będzie umiał wyzwolić w innych pragnienie samodoskonalenia się i wolności. Pokój zaś odnajdzie w związkach z ludźmi, w żywiołowym zaangażowaniu oraz we współodpowiedzialności za rodzinę i swoją społeczność. Kierując się wypaczoną motywacją odczuwa potrzebę zapewniania sobie spokoju i sądzi, że uda mu się go znaleźć dzięki tłumieniu życiowej pasji. Unika prawdziwych związków, ignoruje ważne problemy, podobnie jak ludzi, którzy je powodują. Tym, czego potrzebuje naprawdę, jest odkrycie własnej wartości i gorącej pasji życia oraz poszanowanie ich u innych.

Mediator ulega złudzeniu, że zapewni sobie szczęście, jeśli odrzuci wszelką odpowiedzialność i włoży maskę osoby bezkonfliktowej, spokojnej, łagodnej. A szczęście przyjdzie do niego, gdy ukaże innym głębię swoich uczuć oraz umiłowania życia. Okazywanie tej wszechogarniającej miłości i oddania przyczynia się do sprawiedliwości i pokoju w świecie.

[trebuhpl]

to już trzeba być mną -.- rozwiązałem teścik wyskakuje odpowiedź i nagle zonk! "ta wtyczka jest nieobsługiwalna"... w każdym bądź razie wrzucę tutaj swoje wyniki jak już będę na kompie...

[Phinbella Flynn]

Mi chyba jako pierwszej wyszedł opiekun.

[Anathiela]

Wyszedł mi Mediator.

Mediator jest osobą potrafiącą cieszyć się z nowych, miłych doznań. Postrzega swoje doświadczenie jako skomplikowany, harmonijny układ wzajemnych zależności. Nastawiony jest na odbiór otaczającej go rzeczywistości bez potrzeby istotnego na nią oddziaływania, a tym bardziej jej zmiany. Mediator dba o rozwój psychologiczny, jednak stara się dostrzegać jedynie miłe i przyjemne sytuacje, ignorując doznania niemiłe, wymagające konkretnych działań. Często spokój osiągany przez Mediatora związany jest z ponoszeniem kosztów przez innych, pomimo swej dobrej woli, potrafi skrzywdzić innych nawet tego nie dostrzegając. Mediator jest pierwszym typem osobowości w triadzie instynktu. Jednocześnie ma najmniejszy kontakt z własnymi instynktami i otaczającym środowiskiem. Co więcej Mediator stara się nie dopuścić do tego, aby to środowisko miało na niego jakikolwiek wpływ. Mediator pragnie bowiem wolności, niezależności i autonomii, czasem jednak nie potrafi właściwie dokonać oceny własnej wartości. Często Mediator nie rozwija w pełni własnego potencjału, ograniczając swe potrzeby do wewnętrznego spokoju.

Twoje najlepsze cechy: Mediator jest samodzielnym przewodnikiem, osobą czarującą, stabilną emocjonalnie, spokojną, skłonną do akceptacji. Jest pozbawiony egocentryzmu, ufa sobie i innym, jest pogodzony z życiem. Często obdarzony jest bogatą wyobraźnią i zdolnościami artystycznymi. Jego istotną cechą jest umiejętność prawidłowego odczytywania komunikatów niewerbalnych. Jest tez osobą optymistyczną, wspierającą innych, świetnie sprawdzającą się w mediacjach. Ma duże poczucie autonomii, zadowolenia z życia. Ma dużą wiedzę o sobie, co pozwala nawiązywać głębsze związki z innymi. Jest też osobą bardzo kompetentną w wybranej przez siebie dziedzinie, wykazującą zdrowy rozsądek.

Cechy przeciętne: Mediator bywa skromny i zgodny, potrafi dopasować się do nowych sytuacji i unikać potencjalnych konfliktów. Potrafi wyciszać lęki własne i innych. Umie dopasować się do otoczenia i występujących sytuacji, wykazując przy tym zdolności aktorskie. Bywa jednak pasywny, zdystansowany i bezrefleksyjny. Ma kłopoty z okazywaniem emocji, często okazuje fatalizm i rezygnację.

Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Mediator może być osobą wycofaną, nierozwiniętą i nieefektywną. Nie potrafi zmierzyć się z własnymi problemami, popada w depresję i separuje się od otoczenia. Starając się wyprzeć powstające problemy, popada w stan poważnej dezorientacji. Często jest samotnikiem, wycofującym się z życia publicznego.

Główne motywacje: potrzeba osiągnięcia spokoju, stworzenie i utrzymanie harmonii w otoczeniu, dążenie do rezygnacji z jakichkolwiek zmian, unikanie konfliktów i napięć, ucieczka przed problemami.

Stosunek do życia: Mediator próbuje negocjować z życiem, dochodzić do kompromisu, czuje się pełnoprawnym partnerem świata. Jest przekonany, że w każdej chwili będzie w stanie dostosować swoje życie do zmieniającej się sytuacji. Cały czas analizuje otoczenie, aby być w zgodzie z otaczającym światem.

Rozwiązywanie problemów: Mediator w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów.

[Ohmowe Ciastko]

Obserwator. Choć może być problem, ponieważ po przeczytaniu o staniu się badaczem zauważyłem, iż prawie wszystko stamtąd robię. Może coś źle odpowiedziałem?

[Igirisu_chan]

mi wyszedł przywódca

zgadzam się z tym w 87%

[Trum]

Jestę Entuzjastę

Dla Entuzjasty największym wrogiem jest nuda. Całe swoje życia poświęca korzystaniu z różnych przyjemności życia. I poszukiwaniu przyjemnych doświadczeń. Tak naprawdę jego życie jest pełne pustki i samotności, często nienawiści do samego siebie. Najczęściej Entuzjasta stara się być szczęśliwy dzięki uzyskanym doznaniom, często jednak szczęście to jest umiarkowane lub pozorne, co powoduje zgorzknienie i rozczarowanie. Posiadanie dóbr materialnych i doznawanie kolejnych przyjemności nie daje mu pełnego szczęścia. Entuzjasta jest uosobieniem konieczności udzielenia odpowiedzi na pytanie: jak żyć w otaczającym świecie i nie zgubić się w nim. W triadzie myśli, podstawową cechą Entuzjasty jest lotność umysłu, ciekawość świata, poszukiwanie nowych doznań. Entuzjasta jest zafascynowany otoczeniem, kierując się głównie doświadczeniem, jednak niezbyt angażuje się w życie innych ludzi, czasem też swoje decyzje podejmuje zbyt pochopnie.

Twoje najlepsze cechy: Entuzjasta jest pogodnej natury, choć bardzo łatwo poddaje się emocjom, jest typem ekstrawertycznym, cały czas pozostającym w ruchu. Jest żywiołowy, pełen życia, chętny do działania, spontaniczny, odporny na stresy i serdeczny dla innych. Z dużą łatwością przychodzi mu osiąganie planowanych celów, co wynika z dużych umiejętności i płodności umysłowej. Potrafi asymilować doświadczenia swoje i innych, potrafi zachwycać się drobnymi przyjemnościami. Ma dobry kontakt z rzeczywistością. Jest optymistą nacechowanym lotnością umysłu i wysoką inteligencją oraz fenomenalną pamięcią. Entuzjasta cieszy się życiem i ogromną witalnością. Niepowodzenia nie są dla Entuzjasty powodem do obniżenia własnej wartości. W życiu rodzinnym największą wartością dla Entuzjasty jest trwałość uczuć, prostoduszność, wielkoduszność i dobry humor.

Cechy przeciętne: Entuzjasta w miarę gromadzenia doświadczeń staje się osobą zaborczą i nastawioną materialistycznie. Potrafi być koneserem rzeczy przyjemnych, niestety także przesadnym hedonistą. Często rzeczą ważną stają się dla niego pieniądze i dobra materialne. W obawie o nudę stara się pozostawać w nieustannym ruchu. Często jego wiedza jest powierzchowna, jednak potrafi ją dobrze sprzedać otoczeniu, wykazując umiejętności aktorskie. Entuzjasta jest wytrzymały na trudy, ale przez to nieczuły na potrzeby innych.

Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Entuzjasta dla zaspokojenia własnych potrzeb i marzeń potrafi być wrogi i agresywny. Często jest osobą infantylną, impulsywną, łatwo poddającym się nałogom. Impulsywny eskapista, w ucieczce przed samym sobą działa impulsywnie, nie radzi sobie z własnymi lękami i frustracjami, popadając w chorobliwą histerię. Niekiedy rezygnuje z uroków życia, popadając w głęboką rozpacz i depresję, nie zdając sobie sprawy z rzeczywistego źródła własnych lęków.

Główne motywacje: pragnienie szczęścia i satysfakcji, gromadzenie różnych doświadczeń, cieszenie się życiem oraz poszukiwanie radości w celu ucieczki przed lękami.

Stosunek do życia: Entuzjasta stara się otaczający świat zmniejszyć do takich rozmiarów, aby łatwo go było ogarnąć. Rzeczywistość, to niezmiernie groźny przeciwnik, z którym należy się zmierzyć. Jest ostrożny, gdyż świat może stanowić zagrożenie dla jego ego.

Rozwiązywanie problemów: Entuzjasta chce zmienić otaczający świat, jest skoncentrowany na realizacji planów i projektów, nawet w drodze agresji. Jego domeną jest świat zewnętrzny, chce ten świat urobić według własnych wyobrażeń, na własną modłę.

[Dwie Twarze]

Obserwator to osoba pełna napięć i przeciwieństw. Podgląda życie z bezpiecznego dystansu. Osoby o tym typie osobowości to często geniusze i szaleńcy, wynalazcy i innowatorzy, ekscentryczni intelektualiści posiadający problemy z poczuciem bezpieczeństwa. Obserwator uważa, że jego otoczenie jest nieprzewidywalne i stanowi potencjalne źródło zagrożeń. Stara się postrzegać otaczający świat, lecz często postrzeganie to zostaje zakłócone przez otaczające go lęki. W triadzie myśli, głównym problemem obserwatora jest zastąpienie działania, myśleniem i rozważaniem problemów otaczającej rzeczywistości. Obserwator swoje rozmyślania koncentruje na świecie zewnętrznym, jednak bez koniecznej potrzeby podejmowania w nim działań.

Twoje najlepsze cechy: Obserwator to pionierski wizjoner, potrafiący postrzegać otaczający świat z niezwykłą wnikliwością i zrozumieniem. Ma jasny umysł, jest ciekawy świata, ma rozbudowany zmysł badawczy i wielki pęd do wiedzy. Jest dalekowzroczny, potrafi koncentrować się na tym co go pociąga. Obserwator jest twórczy, pełen pomysłów i sposobów nowatorskiego rozwiązywania problemów. Jest niezależnym indywidualistą, czasem kapryśnym. Obserwator może być wizjonerem, potrafiącym odkrywać tajemnice otaczającego świata. Jest otwarty, zdolny do pionierskich odkryć i poszukiwania nowych sposobów rozwiązywania problemów. Lubi też poświęcać czas dla rodziny i najbliższych, we wspólnych podróżach stara się wyrażać miłość do najbliższych.

Cechy przeciętne: Obserwator koncentruje się na swoich myślach i wizjach, odrywając się od otaczającej rzeczywistości. Jest zafascynowany zagadnieniami nietypowymi, mającymi związek z ezoteryką, jednak potrafi reagować emocjonalnie i bardzo nerwowo. Jest skrupulatnym ekspertem w wybranej dziedzinie i mistrzem w bawieniu się własnymi koncepcjami. Czasem zachowuje się prowokacyjnie, celowo prezentując skrajne postawy. Ma bardzo specjalistyczną wiedzę, często podbudowaną wiedzą praktyczną wynikającą z prac badawczych i naukowych. Bywa jednak osobą irytującą otoczenie, cyniczną i kłótliwą.

Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Obserwator jest samotnikiem oderwanym od społeczeństwa, ekscentrykiem i nihilistą. Bywa bardzo niestabilny emocjonalnie, szczególnie kiedy obawia się agresji innych. Zamyka się w sobie, odrzuca otoczenie i jakiekolwiek więzi społeczne. Czasem obsesyjnie obawia się własnych pomysłów. Szukając zapomnienia obserwator skłonny jest do autodestrukcji.

Główne motywacje: potrzeba bycia osobą kompetentną i wysoko wykwalifikowaną, potrzeba bycia mistrzem w wybranej dziedzinie, potrzeba nieustannego badania otaczającej rzeczywistości.

Stosunek do życia: Obserwator próbuje kontrolować i podporządkować sobie rzeczywistość. Nie boi się wyzwań i przeciwności, nie odczuwa świata zewnętrznego jako zagrożenie.

Rozwiązywanie problemów: Obserwator w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów.

Stawanie się Badaczem...

Obserwator staje się Badaczem, gdy przestaje ulegać pragnieniu samotnych rozmyślań. Zaczyna wówczas wykorzystywać swoją ogromną wiedzę dla dobra ludzkości. Zdolność sprawnego i elastycznego rozumowania pozwala mu rozwinąć skomplikowane, wielowarstwowe problemy. Jeśli wyzbędzie się lęku przed zaangażowaniem, będzie potrafił uporać się z życiowymi zadaniami, zanim narosną i staną się problemami.

Obserwatora ceni się za otwartość myślenia oraz gotowość do przyjmowania nowych informacji i pomysłów. Uwielbia nowe, ciekawe teorie, będące okazją do wprowadzenia zmian. Zdecydowanie z humorem oraz dużą znajomością rzeczy, przedstawia nowe propozycje. Szanuje wolność jednostki, a szczególnie swobodę myślenia. Uczy się też respektowania wolności innych ludzi. Zachęca ich do wypracowywania własnych opinii.

W napiętych sytuacjach powstrzymuje się od wydawania sądów. Kieruje uwagę na uczucia i potrzeby ludzi, które szanuje i próbuje zrozumieć. Zaczyna zwracać uwagę na sprawy innych. Współczucie przez niego okazywane podnosi świadomość społeczności, pomaga dojść do prawdziwej sprawiedliwości. Obserwator często odnajduje swoje powołanie w nauczaniu. Praca ta zmienia jego relacje z ludźmi; staje się bardziej komunikatywny. W miarę rozwijania kontaktów z ludźmi przekazywanie wiedzy zaczyna mu sprawiać wielką satysfakcję. Udaje mu się bowiem budować związki oparte w równym stopniu na kontakcie intelektualnym, co emocjonalnym.

A oto Klucz do przemiany Obserwatora. Złotą zasadą, którą powinien się w życiu kierować, jest dzielenie się wiedzą, którą dotąd chciał zachować wyłącznie dla siebie. Kierując się wypaczoną motywacją pragnie odosobnienia, czasu na refleksję, analizowanie, abstrahowanie i rozumowanie. W rzeczywistości jednak potrzebuje zaangażowania w życie innych ludzi. To dyscyplinuje jego myślenie zasilając je odmiennymi punktami widzenia i wzmacnia pozytywny stosunek do świata. Obserwator błędnie szuka swego szczęścia w samotności. Szczęście przyjdzie do niego dzięki współuczestnictwu i związkom z ludźmi. Wtedy swoją chciwość zamieni w bezinteresowną hojność.

Wszystko się zgadza potrzebuję się tylko zintegorwać z ludzmi

[Hoshidesu]

Hm jestem Mediatorem^^

Mediator jest osobą potrafiącą cieszyć się z nowych, miłych doznań. Postrzega swoje doświadczenie jako skomplikowany, harmonijny układ wzajemnych zależności. Nastawiony jest na odbiór otaczającej go rzeczywistości bez potrzeby istotnego na nią oddziaływania, a tym bardziej jej zmiany. Mediator dba o rozwój psychologiczny, jednak stara się dostrzegać jedynie miłe i przyjemne sytuacje, ignorując doznania niemiłe, wymagające konkretnych działań. Często spokój osiągany przez Mediatora związany jest z ponoszeniem kosztów przez innych, pomimo swej dobrej woli, potrafi skrzywdzić innych nawet tego nie dostrzegając. Mediator jest pierwszym typem osobowości w triadzie instynktu. Jednocześnie ma najmniejszy kontakt z własnymi instynktami i otaczającym środowiskiem. Co więcej Mediator stara się nie dopuścić do tego, aby to środowisko miało na niego jakikolwiek wpływ. Mediator pragnie bowiem wolności, niezależności i autonomii, czasem jednak nie potrafi właściwie dokonać oceny własnej wartości. Często Mediator nie rozwija w pełni własnego potencjału, ograniczając swe potrzeby do wewnętrznego spokoju.

Twoje najlepsze cechy: Mediator jest samodzielnym przewodnikiem, osobą czarującą, stabilną emocjonalnie, spokojną, skłonną do akceptacji. Jest pozbawiony egocentryzmu, ufa sobie i innym, jest pogodzony z życiem. Często obdarzony jest bogatą wyobraźnią i zdolnościami artystycznymi. Jego istotną cechą jest umiejętność prawidłowego odczytywania komunikatów niewerbalnych. Jest tez osobą optymistyczną, wspierającą innych, świetnie sprawdzającą się w mediacjach. Ma duże poczucie autonomii, zadowolenia z życia. Ma dużą wiedzę o sobie, co pozwala nawiązywać głębsze związki z innymi. Jest też osobą bardzo kompetentną w wybranej przez siebie dziedzinie, wykazującą zdrowy rozsądek.

Cechy przeciętne: Mediator bywa skromny i zgodny, potrafi dopasować się do nowych sytuacji i unikać potencjalnych konfliktów. Potrafi wyciszać lęki własne i innych. Umie dopasować się do otoczenia i występujących sytuacji, wykazując przy tym zdolności aktorskie. Bywa jednak pasywny, zdystansowany i bezrefleksyjny. Ma kłopoty z okazywaniem emocji, często okazuje fatalizm i rezygnację.

Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Mediator może być osobą wycofaną, nierozwiniętą i nieefektywną. Nie potrafi zmierzyć się z własnymi problemami, popada w depresję i separuje się od otoczenia. Starając się wyprzeć powstające problemy, popada w stan poważnej dezorientacji. Często jest samotnikiem, wycofującym się z życia publicznego.

Główne motywacje: potrzeba osiągnięcia spokoju, stworzenie i utrzymanie harmonii w otoczeniu, dążenie do rezygnacji z jakichkolwiek zmian, unikanie konfliktów i napięć, ucieczka przed problemami.

Stosunek do życia: Mediator próbuje negocjować z życiem, dochodzić do kompromisu, czuje się pełnoprawnym partnerem świata. Jest przekonany, że w każdej chwili będzie w stanie dostosować swoje życie do zmieniającej się sytuacji. Cały czas analizuje otoczenie, aby być w zgodzie z otaczającym światem.

Rozwiązywanie problemów: Mediator w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów.

[Swiftone]

5w4

spodziewałem się tego

[Paladyn Zanderson]

A to co mi wyszło oh cóż to za ironia losu

Opiekun to człowiek poszukujący miłości i akceptacji innych, traktuje swoje życie jak wyzwanie. Na wyzwanie to odpowiada w sposób uczuciowy. Przejawem miłości jest troska i poświęcenie dla innych osób. Opiekun jest w triadzie uczuć. Pomimo, że jego uczucia do ludzi są silne, stanowi to dla niego potencjalne zagrożenie. Opiekun ma problemy z postrzeganiem siebie we właściwym świetle, często nie potrafi przyznać się do własnych potrzeb emocjonalnych i nie zauważa, że okazywane uczucia mogą służyć do manipulowania innymi.

Twoje najlepsze cechy: Opiekun jest współczujący i empatyczny. Troszczy się o potrzeby innych, jest otwarty i szczery. Oferuje innym życzliwość i przyjaźń. Zachęca innych do postrzegania tego co w ludziach dobre, jednocześnie potrafi wybaczyć innym popełnione błędy. Jest osobą pozbawioną egoizmu, skromnym altruistą, starającym się obdarzyć wszystkich uczuciami. Jest radosny i pełen uprzejmości, im więcej daje, tym większą radość sprawia mu ofiarowanie innym ludziom. Według Opiekuna, świat składa się z osób, które potrzebują jego opieki. Opiekun nie czuje się dobrze w roli wodza, woli poddawać się sugestiom uznanych autorytetów.

Cechy przeciętne: Opiekun bezwzględnie stara się zadawalać innych ludzi. Jest zbyt „przyjacielski”, narzucając swoje uczucia. Wylewny, a czasem wręcz zaborczy przyjaciel, uwodzi innych, komplementuje, prawi pochlebstwa. Często nazbyt się spoufala, stając się osobą wręcz nachalną. Opiekun musi czuć się potrzebnym, chce aby inne osoby były od niego uzależnione. Dając uczucia i przywiązanie jest jednocześnie zaborczy i zazdrosny. Staje się zarozumiały i zadufany w sobie, czując się niezastąpionym. Czasem problemy zauważane przez Opiekuna u innych, są lustrzanym odbiciem jego problemów.

Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Opiekun jest gotowy do intryg i wyrachowania. Stara się u innych wzbudzać poczucie winy, wymuszając w ten sposób dowody wdzięczności. Często nadużywa leków, stając się hipochondrykiem wcielającym się w rolę „męczennika”. Bywa despotyczny, pogardliwy i lekceważący wobec innych. Nie potrafi sam przed sobą przyznać się do prawdziwych motywów działania. Jest oszukującym manipulatorem i bezwzględnym władcą osoby, którą obdarzył uczuciem

niestety w 80% to prawda Bóg chyba ma niezły z tego ubaw

[Riconish]

Jestem przywódcą na 2 poziomie czyli dobroczyńcą .

Trochę mnie przeraziło to, gdy zostało napisane ,,Zagrożeniem dla Przywódcy może być ciemna strona władzy, czyli zdolność do niszczenia. Przywódca to jeden z typów osobowości z triady instynktu. Przywódca wpływy otaczającego środowiska stara się zdominować. Ma skłonności do wzmacniania własnej siły, jest najbardziej agresywnym typem osobowości''.

Dlatego uznaję 2 nurt .

Przywódca jest osobą bardzo aktywną, odważną, samowystarczalną, asertywną. Podstawową cechą jest wola przewodzenia, a także celebrowania władzy. Lubi wydawać polecenia podwładnym i korzystać z oznak władzy. Zagrożeniem dla Przywódcy może być ciemna strona władzy, czyli zdolność do niszczenia. Przywódca to jeden z typów osobowości z triady instynktu. Przywódca wpływy otaczającego środowiska stara się zdominować. Ma skłonności do wzmacniania własnej siły, jest najbardziej agresywnym typem osobowości. Często kieruje się własnymi popędami, wykazując przy tym olbrzymią energię i zaangażowanie. Ma ogromną wiarę w siebie i swoje możliwości, zdeterminowany potrafi wszystko skoncentrować na realizowanych zamierzeniach. Jest typem ekstrawertyczno-intuicyjnym, nie przejmuje się zbytnio problemami innych ludzi.

Stawanie się Dobroczyńcą...

Przywódca staje się Dobroczyńcą, jeśli powstrzyma się od używania mocy do samoobrony i poświęci siłę, wpływy i talenty uniwersalnej sprawiedliwości. Potrafi kierować ludźmi delikatnie i ze współczuciem, lecz stanowczo. Bez lęku ryzykuje utratę majątku lub dobrego imienia, niosąc ulgę ciemiężonym. Stara się o wprowadzenie koniecznych zmian i praktycznych innowacji, a w walce o respektowanie praw jednostki bardzo pomaga mu talent arbitra.

Przenikliwy w odczytywaniu ludzkich motywacji, w polityce dopuszcza do głosu, wrażliwość i współczucie. Potrafi przekonywać o swoich racjach, odwołując się do serc słuchaczy. Wskazuje ludziom możliwość osiągnięcia dobra wspólnego, motywując ich do realizacji swoich planów. Rozdzielając obowiązki wprowadza współudział w odpowiedzialności i w ten sposób buduje bardzo spójną wspólnotę.

W życiu osobistym uczy się odczytywać uczucia i potrzeby innych ludzi. Pragnienie porozumiewania się sercem otwiera w nim nowe duchowe głębie. Miłosierdzie i cele humanitarne jakie realizuje, przeżywa jako kontakt z Bogiem uwalniający od ukrytych motywów działania. Dzieląc się swoimi wnikliwymi obserwacjami i pomysłami Przywódca pobudza ludzi do mierzenia się z trudnościami.

A oto klucz do przemiany Przywódcy. Złotą zasadą powinno być dzielenie się z innymi ogromną siłą, której dotąd używał wyłącznie dla siebie. Musi się nauczyć traktować innych tak, jak sam chciałby, żeby go traktowano. Kiedy kieruje się wypaczoną motywacją, pragnie uzyskać wpływ na sytuację, aby zabezpieczyć siebie i własne interesy. Naprawdę jednak potrzebuje głębokiego, szczerego miłosierdzia i współczucia, które przyniosą mu poczucie jedności z ludźmi.

Przywódca ulega złudzeniu, że szczęście można osiągnąć, przez dominację nad ludźmi, kontrolowanie wydarzeń, tak by przebiegały według jego scenariusza. A szczęście przyjdzie do niego, gdy doświadczy radości z tego, że jest częścią ludzkiej rodziny, że zaspokaja potrzeby i uczucia innych oraz realizuje ich cele na równi z własnymi.

[Śliwa]

Opiekun to człowiek poszukujący miłości i akceptacji innych, traktuje swoje życie jak wyzwanie. Na wyzwanie to odpowiada w sposób uczuciowy. Przejawem miłości jest troska i poświęcenie dla innych osób. Opiekun jest w triadzie uczuć. Pomimo, że jego uczucia do ludzi są silne, stanowi to dla niego potencjalne zagrożenie. Opiekun ma problemy z postrzeganiem siebie we właściwym świetle, często nie potrafi przyznać się do własnych potrzeb emocjonalnych i nie zauważa, że okazywane uczucia mogą służyć do manipulowania innymi.

Twoje najlepsze cechy: Opiekun jest współczujący i empatyczny. Troszczy się o potrzeby innych, jest otwarty i szczery. Oferuje innym życzliwość i przyjaźń. Zachęca innych do postrzegania tego co w ludziach dobre, jednocześnie potrafi wybaczyć innym popełnione błędy. Jest osobą pozbawioną egoizmu, skromnym altruistą, starającym się obdarzyć wszystkich uczuciami. Jest radosny i pełen uprzejmości, im więcej daje, tym większą radość sprawia mu ofiarowanie innym ludziom. Według Opiekuna, świat składa się z osób, które potrzebują jego opieki. Opiekun nie czuje się dobrze w roli wodza, woli poddawać się sugestiom uznanych autorytetów.

Cechy przeciętne: Opiekun bezwzględnie stara się zadawalać innych ludzi. Jest zbyt „przyjacielski”, narzucając swoje uczucia. Wylewny, a czasem wręcz zaborczy przyjaciel, uwodzi innych, komplementuje, prawi pochlebstwa. Często nazbyt się spoufala, stając się osobą wręcz nachalną. Opiekun musi czuć się potrzebnym, chce aby inne osoby były od niego uzależnione. Dając uczucia i przywiązanie jest jednocześnie zaborczy i zazdrosny. Staje się zarozumiały i zadufany w sobie, czując się niezastąpionym. Czasem problemy zauważane przez Opiekuna u innych, są lustrzanym odbiciem jego problemów.

Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Opiekun jest gotowy do intryg i wyrachowania. Stara się u innych wzbudzać poczucie winy, wymuszając w ten sposób dowody wdzięczności. Często nadużywa leków, stając się hipochondrykiem wcielającym się w rolę „męczennika”. Bywa despotyczny, pogardliwy i lekceważący wobec innych. Nie potrafi sam przed sobą przyznać się do prawdziwych motywów działania. Jest oszukującym manipulatorem i bezwzględnym władcą osoby, którą obdarzył uczuciem.

Główne motywacje: potrzeba „bycia kochanym” oraz wyrażania swoich uczuć wobec innych. Stałe dążenie do bycia osobą potrzebną, cenioną i podziwianą.

Stosunek do życia: Opiekun próbuje kontrolować i podporządkować sobie rzeczywistość. Nie boi się wyzwań i przeciwności, nie odczuwa świata zewnętrznego jako zagrożenie.

Rozwiązywanie problemów: Opiekun nastawiony jest na przyjmowanie sugestii od innych ludzi. Jest typem o nastawieniu społecznym, w swoim działaniu, a nawet myślach zawsze uwzględnia potrzeby innych ludzi.

Tego to ja sie nie spodziewałem... Chociaż to prawda w jakichś 90%... zarówno dot. + jak i -...

[Cipher 618]

Mediator... fajnie. Ale jakoś mnie to nie dotyczy

[FaithFire]

Jakoś to mnie nie zdziwiło.

Obserwator to osoba pełna napięć i przeciwieństw. Podgląda życie z bezpiecznego dystansu. Osoby o tym typie osobowości to często geniusze i szaleńcy, wynalazcy i innowatorzy, ekscentryczni intelektualiści posiadający problemy z poczuciem bezpieczeństwa. Obserwator uważa, że jego otoczenie jest nieprzewidywalne i stanowi potencjalne źródło zagrożeń. Stara się postrzegać otaczający świat, lecz często postrzeganie to zostaje zakłócone przez otaczające go lęki. W triadzie myśli, głównym problemem obserwatora jest zastąpienie działania, myśleniem i rozważaniem problemów otaczającej rzeczywistości. Obserwator swoje rozmyślania koncentruje na świecie zewnętrznym, jednak bez koniecznej potrzeby podejmowania w nim działań.

Twoje najlepsze cechy: Obserwator to pionierski wizjoner, potrafiący postrzegać otaczający świat z niezwykłą wnikliwością i zrozumieniem. Ma jasny umysł, jest ciekawy świata, ma rozbudowany zmysł badawczy i wielki pęd do wiedzy. Jest dalekowzroczny, potrafi koncentrować się na tym co go pociąga. Obserwator jest twórczy, pełen pomysłów i sposobów nowatorskiego rozwiązywania problemów. Jest niezależnym indywidualistą, czasem kapryśnym. Obserwator może być wizjonerem, potrafiącym odkrywać tajemnice otaczającego świata. Jest otwarty, zdolny do pionierskich odkryć i poszukiwania nowych sposobów rozwiązywania problemów. Lubi też poświęcać czas dla rodziny i najbliższych, we wspólnych podróżach stara się wyrażać miłość do najbliższych.

Cechy przeciętne: Obserwator koncentruje się na swoich myślach i wizjach, odrywając się od otaczającej rzeczywistości. Jest zafascynowany zagadnieniami nietypowymi, mającymi związek z ezoteryką, jednak potrafi reagować emocjonalnie i bardzo nerwowo. Jest skrupulatnym ekspertem w wybranej dziedzinie i mistrzem w bawieniu się własnymi koncepcjami. Czasem zachowuje się prowokacyjnie, celowo prezentując skrajne postawy. Ma bardzo specjalistyczną wiedzę, często podbudowaną wiedzą praktyczną wynikającą z prac badawczych i naukowych. Bywa jednak osobą irytującą otoczenie, cyniczną i kłótliwą.

Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Obserwator jest samotnikiem oderwanym od społeczeństwa, ekscentrykiem i nihilistą. Bywa bardzo niestabilny emocjonalnie, szczególnie kiedy obawia się agresji innych. Zamyka się w sobie, odrzuca otoczenie i jakiekolwiek więzi społeczne. Czasem obsesyjnie obawia się własnych pomysłów. Szukając zapomnienia obserwator skłonny jest do autodestrukcji.

Główne motywacje: potrzeba bycia osobą kompetentną i wysoko wykwalifikowaną, potrzeba bycia mistrzem w wybranej dziedzinie, potrzeba nieustannego badania otaczającej rzeczywistości.

Stosunek do życia: Obserwator próbuje kontrolować i podporządkować sobie rzeczywistość. Nie boi się wyzwań i przeciwności, nie odczuwa świata zewnętrznego jako zagrożenie.

Rozwiązywanie problemów: Obserwator w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów.

Ale to jest ciekawsze.

Stawanie się Badaczem...

Obserwator staje się Badaczem, gdy przestaje ulegać pragnieniu samotnych rozmyślań. Zaczyna wówczas wykorzystywać swoją ogromną wiedzę dla dobra ludzkości. Zdolność sprawnego i elastycznego rozumowania pozwala mu rozwinąć skomplikowane, wielowarstwowe problemy. Jeśli wyzbędzie się lęku przed zaangażowaniem, będzie potrafił uporać się z życiowymi zadaniami, zanim narosną i staną się problemami.

Obserwatora ceni się za otwartość myślenia oraz gotowość do przyjmowania nowych informacji i pomysłów. Uwielbia nowe, ciekawe teorie, będące okazją do wprowadzenia zmian. Zdecydowanie z humorem oraz dużą znajomością rzeczy, przedstawia nowe propozycje. Szanuje wolność jednostki, a szczególnie swobodę myślenia. Uczy się też respektowania wolności innych ludzi. Zachęca ich do wypracowywania własnych opinii.

W napiętych sytuacjach powstrzymuje się od wydawania sądów. Kieruje uwagę na uczucia i potrzeby ludzi, które szanuje i próbuje zrozumieć. Zaczyna zwracać uwagę na sprawy innych. Współczucie przez niego okazywane podnosi świadomość społeczności, pomaga dojść do prawdziwej sprawiedliwości. Obserwator często odnajduje swoje powołanie w nauczaniu. Praca ta zmienia jego relacje z ludźmi; staje się bardziej komunikatywny. W miarę rozwijania kontaktów z ludźmi przekazywanie wiedzy zaczyna mu sprawiać wielką satysfakcję. Udaje mu się bowiem budować związki oparte w równym stopniu na kontakcie intelektualnym, co emocjonalnym.

A oto Klucz do przemiany Obserwatora. Złotą zasadą, którą powinien się w życiu kierować, jest dzielenie się wiedzą, którą dotąd chciał zachować wyłącznie dla siebie. Kierując się wypaczoną motywacją pragnie odosobnienia, czasu na refleksję, analizowanie, abstrahowanie i rozumowanie. W rzeczywistości jednak potrzebuje zaangażowania w życie innych ludzi. To dyscyplinuje jego myślenie zasilając je odmiennymi punktami widzenia i wzmacnia pozytywny stosunek do świata. Obserwator błędnie szuka swego szczęścia w samotności. Szczęście przyjdzie do niego dzięki współuczestnictwu i związkom z ludźmi. Wtedy swoją chciwość zamieni w bezinteresowną hojność.

[Flippyn]

cCałkiem ciekawe i zgadza się tak na 90%,i niestety boli :(

Indywidualista to natchniony twórca żyjący emocjami, poszukujący sposobów wyrażenia siebie, równocześnie  chcąc pozostać w ukryciu. Ze wszystkich typów osobowości posiada najbardziej artystyczny temperament. W codziennym życiu kieruje się sztuką i estetyką, mając nadzieję, że przez to dowie się, co w jego życiu jest najważniejsze. Indywidualista jest w triadzie uczuć, w swoich postawach pełnych indywidualizmu, introwersji i egocentryzmu – często samoudręczenia i nienawiści skierowanej do własnej osoby – wyraża w pełni subiektywność świata uczuć. Jest marzycielem pełnym samokrytycyzmu, kierującym się silnymi emocjami. Stara się przekroczyć granice własnej osobowości, znajdując w tym natchnienie dla działań twórczych. Zawsze poszukuje tego co niezwykłe i niepospolite.

Twoje najlepsze cechy: Indywidualista jest osobą posiadająca niezwykłą wrażliwość, samoświadomość, zdolną do introspekcji i pełnego zaangażowania w poszukiwaniu własnego „ja”. Jest pełen natchnienia, wrażliwy, delikatny, taktowny i współczujący. Indywidualista ma ironiczny dystans do samego siebie i świata, potrafi być bezpośredni, wylewny, otwarty i wyrozumiały, a jednocześnie wrażliwy i emocjonalnie bardzo silny. Działa pod wpływem intuicji i uczuć, choć wiele czasu poświęca na rozważania na temat otaczającego go świata. Jest mocno przywiązany do tradycji, przejawia umiłowanie do historii i analizy przebiegu procesów historycznych.

Cechy przeciętne: Indywidualista ma artystyczne i romantyczne podejście do życia. Pragnie tworzyć piękno i przedłużać własne osobiste wrażenia. Charakteryzuje się ciągłym poszukiwaniem wyidealizowanego partnera, jest skłonny do koloryzowania rzeczywistości i fantazjowania. Bywa kapryśny i humorzasty, a jednocześnie lubi brylować w towarzystwie, choć sam stale czuje się niedocenionym outsiderem. Jest nadmiernie zaabsorbowany własną osobą, nadwrażliwy, nieśmiały i skrępowany. Bywa mocno nieprofesjonalny, nieskuteczny i niepraktyczny, oczekując, że jego problemy rozwiążą inni. Egocentryczny romantyk unikający ludzi i problemów, unika też podejmowania ważnych decyzji.

Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Indywidualista bywa osobą pesymistyczną, przygnębioną, złą na siebie i zrażoną do innych, szczególnie w konfrontacji z niespełnionymi marzeniami. Bywa cierpiący emocjonalnie, zablokowany i sparaliżowany. Zadręcza się niską samooceną i samokrytyką. Wszystko co dotyczy jego osoby jest pretekstem do samoumartwienia. W przypadku niepowodzeń nie potrafi działać konstruktywnie, jest skłonny do rozpaczy i samo destrukcji.

Główne motywacje: potrzeba bycia „sobą”, chęć wyrażenia siebie w jakiejś formie artystycznej, potrzeba zamknięcia się w sobie w celu ochrony własnych uczuć. 
 

Stosunek do życia: Indywidualista stara się otaczający świat zmniejszyć do takich rozmiarów, aby łatwo go było ogarnąć. Rzeczywistość, to niezmiernie groźny przeciwnik, z którym należy się zmierzyć. Jest ostrożny, gdyż świat może stanowić zagrożenie dla jego ego. 
 

Rozwiązywanie problemów: Indywidualista w obliczu problemów przyjmuje postawę wycofania. Jest nadopiekuńczy w stosunku do samego siebie. Stara się samodzielnie poszukiwać sposobów na życie. Sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, lecz czasem nie dostrzega najważniejszych problemów.

Stawanie się Budowniczym...

Indywidualista staje się Budowniczym, jeśli przestaje skupiać całą swoją uwagę na sobie. Dokonując tego wysiłku ma możność konstruktywnego wykorzystania swojej twórczej energii. Uparte dążenie do oryginalności pozwala Indywidualiście kwestionować schematy i zastępować je owocami swojej wyobraźni oraz intuicyjnej wiedzy. Zawsze można od niego oczekiwać twórczych i unikalnych rozwiązań oraz nowych pomysłów.

Dzięki wytrwałości rozwija w sobie samodyscyplinę i siłę wewnętrzną. Umiejętność uogólniania informacji oraz udoskonalanie pomysłów są jego największymi atutami. Dzięki zrozumieniu, jak jałowe jest ciągłe dogadzanie sobie, uwalnia własną pomysłowość i giętkość, niezbędną do praktycznego urzeczywistnienia idei. Kierując uwagę na pomoc i służbę innym zyskuje pozytywne nastawienie do siebie, ludzi i życia.

Indywidualista jest wrażliwy na cudze troski, co czyni go oddanym przyjacielem, który przedkłada pomaganie w bólu i cierpieniu nad własne interesy. Nieustannie dba o rozwój wrażliwości ludzkich uczuć i panując nad potrzebą zrozumienia przez innych, buduje trwałe związki przyjaźni. Obdarzony licznymi talentami i zainteresowaniami, uczy się w twórczy sposób wykorzystywać je dla dobra ludzi. Czyni go to wielkim optymistą, a jego radość życia, entuzjastyczne pwiata, stale się rozwija.

A oto Klucz do osobowej przemiany Indywidualisty. Złotą zasadą jego życia powinno być obdarzanie ludzi taką uwagą i troską, jaką sam chciałby otrzymać. Wypaczona motywacja każe mu wymuszać zaspokajanie własnych potrzeb, uwagę i zrozumienie. Jednak naprawdę powinien użyć swojej zdolności rozumienia w pracy dla dobra świata.

Indywidualista ulega złudzeniu, że skupiając się na sobie osiągnie szczęście. A szczęście przyjdzie do niego dzięki szczeremu, bezinteresownemu i trwałemu oddaniu innym

Edytowano Październik 4, 2013 przez Flippyn

[Linds]

Hm, strona wygasła. A szkoda, chciałem sobie ten test zrobić. 

[WładcaCiemnościIWszelkiegoZła]

Mi stronka działa. I powiem wam, że jestem zwycięzcą zdobywcą!

Zdobywca to osoba goniąca za potwierdzeniem własnego „ja”. W triadzie uczuć Zdobywca jest najbardziej oderwany od swojego życia emocjonalnego. Poszukuje osób cieszących się poważaniem, aby samemu określić kim chce być i co winien robić, aby stał się osobą powszechnie szanowaną. Zdobywca jest postrzegany przez otoczenie jako osoba sukcesu. Potrafi ściągnąć na siebie zainteresowanie innych. Często nie dostrzega, że realizowane przez niego wartości nie są jego własnością, lecz zostały zapożyczone od innych podziwianych osób. Trudno poznać prawdziwe uczucia Zdobywcy, gdyż głęboko je ukrywa przed innymi. Pozwala to jednak, na utrzymanie wewnętrznej harmonii własnej przestrzeni życiowej Zdobywcy.

Twoje najlepsze cechy: Zdobywca jest osobą autentyczną. Charakteryzuje się pewnością siebie, energią i poczuciem własnej wartości. Jest realistą wytrwale dążącym do osiągnięcia celu. Jest pełen ambicji ze skłonnością do poszukiwania doskonałości, pragnie dać z siebie wszystko co najlepsze i najbardziej istotne. Jest indywidualistą akceptującym własne ograniczenia. Ma poczucie autoironii i humoru. Jest skromny, autentyczny i pełen dobroci. Szanuje innych, nawet jeśli według niego postępują głupio. Stara się poświęcić dla osiągnięcia pełnego rozwoju w różnych kierunkach. Jest osobą elegancką. Mężczyźni emanują swą męskością, a kobiety są czarująco kobiece. Zdobywca zawsze potrafi właściwie zachować się nawet w nietypowej sytuacji.

Cechy przeciętne: Zdobywca jest nastawiony na osiąganie przewidywanych wyników, w swoich działaniach wybija się ponad przeciętność. Porównuje się do innych, aby określić swój status i pozycję. Mozolnie wspina się po drabinie kariery zawodowej, jest nastawiony na sukces. Często w dążeniu do celu stara się działać zgodnie z oczekiwaniem otoczenia, robiąc wszystko, aby osiągnąć sukces. Ma problemy w nawiązaniu związków emocjonalnych. Chęć imponowania przejawia się czasem postawami oportunistycznymi. Cały czas prowadząc autoreklamę, przedstawiając się w lepszym świetle, niż w rzeczywistości. Bywa narcyzem zazdrosnym o sukcesy innych.

Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Zdobywca ciągle obawia się niepowodzenia, porażki, poniżenia, naruszenia własnego wizerunku. Często nie ma żadnych skrupułów, jest gotowy na wszystko dla osiągnięcia sukcesu. Dla tego celu potrafi oszukać i wykorzystać innych, ukrywając własne błędy i złe uczynki. Bywa pragmatycznym kłamcą, pałającym wrogością i zazdrością – wszystko aby nad kimś zatriumfować. Kocha sztuczną maskę, nieprzypominającą prawdziwej osoby.

Główne motywacje: potrzeba sukcesu i „zwycięstwa”, bycia w centrum zainteresowania i podziwu.

Stosunek do życia: Zdobywca próbuje negocjować z życiem, dochodzić do kompromisu, czuje się pełnoprawnym partnerem świata. Jest przekonany, że w każdej chwili będzie w stanie dostosować swoje życie do zmieniającej się sytuacji. Cały czas analizuje otoczenie, aby być w zgodzie z otaczającym światem.

Rozwiązywanie problemów: Zdobywca chce zmienić otaczający świat, jest skoncentrowany na realizacji planów i projektów, nawet w drodze agresji. Jego domeną jest świat zewnętrzny, chce ten świat urobić według własnych wyobrażeń, na własną modłę.

No to ten... Całkiem to do mnie pasuje, nie ma co. Może nie wszystko, ale w wielu sprawach potrafię się utożsamić z przedstawionym tutaj modelem "zdobywcy". Ciekawy test, polecam.

[Mrs.Octavia]

Jestem obserwatorem...nawet w 90% się zgadza,szczególnie to:

 

 

W napiętych sytuacjach powstrzymuje się od wydawania sądów. Kieruje uwagę na uczucia i potrzeby ludzi, które szanuje i próbuje zrozumieć. Zaczyna zwracać uwagę na sprawy innych. Współczucie przez niego okazywane podnosi świadomość społeczności, pomaga dojść do prawdziwej sprawiedliwości. Obserwator często odnajduje swoje powołanie w nauczaniu. Praca ta zmienia jego relacje z ludźmi; staje się bardziej komunikatywny. W miarę rozwijania kontaktów z ludźmi przekazywanie wiedzy zaczyna mu sprawiać wielką satysfakcję. Udaje mu się bowiem budować związki oparte w równym stopniu na kontakcie intelektualnym, co emocjonalnym.

i to

 

 

Cechy, które mogą negatywnie wpływać na Twoje postępowanie i odbiór przez innych: Obserwator jest samotnikiem oderwanym od społeczeństwa, ekscentrykiem i nihilistą. Bywa bardzo niestabilny emocjonalnie, szczególnie kiedy obawia się agresji innych. Zamyka się w sobie, odrzuca otoczenie i jakiekolwiek więzi społeczne. Czasem obsesyjnie obawia się własnych pomysłów. Szukając zapomnienia obserwator skłonny jest do autodestrukcji.